อ๊อดดด~~~
เย้ๆ หมดวันแล้ววว ได้กลับบ้านสักที ฉันพูดพึมพำกับน้ำใจ
เธอจะกลับบ้านเลยรึป่าว ? แถวนี้มีร้านไอติมอร่อยๆอยู่นะ สนใจไปด้วยกันป่าว?
จริงดิ? ฉันถามด้วยแววตา *0* ฮู้ยยย ไอติมนั้นของโปรดฉันเลยยย แต่วันนี้ต้องรีบกลับอ่ะ เสียดายจัง
อ้าววว แย่เลยยย แต่ไม่เป็นไร ไว้คราวหน้าก็ได้ :)
โอเคงั้นไปนะ ฉันกล่าวลา
at home
ฉันวางกระเป๋าพร้อมทิ้งตัวลงนอนบนที่นอนแสนนุ่มมม เฮ้อออ เหนื่อยจังเลยย ไปโรงเรียนวันแรกเนี่ยเหนื่อยกว่าที่คิดนะเนี่ย ดีนะได้เจอเพื่อนดีๆ พาทัวร์โรงเรียนซะทั่วเลยย คราวนี้ไม่งง ไม่หลง ไม่เพ้อ และไม่ได้โม้ด้วย เอาจริงๆ ก็แค่รู้ว่า ห้องเรียน อยู่ตรงไหน โรงอาหารอยู่ตรงไหน ? แค่นี้ก็ดีพอแล้ว ใช่มะ? (เรื่องกินนี้ไม่เว้นเลยนะ)วันนี้ฉันต้องรีบกลับมาทำธุระให้แม่ เนื่องจากพ่อกับแม่ไปต่างจังหวัด ก่อนไปแม่ฝากฉันให้ไปจ่ายค่าน้ำค่าไฟให้ด้วย ทำไมต้องฉันด้วย ขี้เกียจจังเลยยย แล้วพี่ทำไมยังไม่กลับบบบ เนี่ยก็เย็นมากแล้ว เงยหน้ามองนาฬิกาก็ห้าโมงแล้ว ไปจ่ายค่าน้ำค่าไฟดีกว่าา คิดได้เยี่ยงนี้ ก็วิ่งตาตั้งไปหยิบกระเป๋าเงินพร้อมใบเสร็จแล้ว Go go !
ลั้นๆ ล้าๆ ลั้น ลาา ลา
ทำธุระให้แม่เสร็จแล้ว ไปไหนต่อดีนะ ไหนๆกลับไปก็ต้องอยู่คนเดียว พี่ก็ยังไม่กลับบ้านสักที เที่ยวหน่อยละกัน ปิ้ง นึกออกแล้ว ไปซื้อของดีกว่าาา โลชั่นเพิ่งหมด ครีมทาหน้าก็หมด เห็นหน้าเฉิ่มๆยังงี้ ฉันก็ห่วงสวยนะ เพียงแต่พี่สาวสวยมากกว่า ฉันเลยไม่สวยสักที (เกี่ยวด้วยเหรอ?) ฉันเดินไปเรื่อยๆก็เจอโซนผลิดภัณฑ์เสริมความงาม ลายตามากเลยย อันนนี้ก็อยากได้ อันนี้ก็ดีเห็นกระทู้รีวิวเพียบ เยอะจุม เอาว่ะลองหน่อย ดีไม่จริง แม่จะเขวี้ยงให้ ฮึ้บๆ เอ้า ฮึ้บๆ ทำไมครีมที่อยากได้มันต้องอยู่ที่สูงๆด้วยนะ หยิบไม่ถึง จิครายย เขย่งก็แล้ว กระโดดก็แล้ว หืออยากได้ ๆ พยายามต่อ พนักงานไปไหนหมดนะ ฮึ้บๆ รู้สึกเหมือนจะมีพนักงานมา พี่ค่ะๆ ช่วยหยิบครีมปลานอน(แน่ใจนะว่าชื่อครีม) ให้หน่อยค่ะ ยืนมองพี่เค้า พี่เค้าก็มองเราด้วยความงง หรืิอว่าพูดเบาไปนะ พี่ค่ะๆ หยิบครีมปลานอนให้หนูหน่อยค่ะ ถ้าไม่ได้ยินอีกนะ จะจดชื่อไปฟ้องให้ โทษฐานบริการไม่ได้เรื่อง (ร้ายนักนะ)
"ฮะๆ โอเคครับ ครีมปลานอน ได้แล้วครับ" เขาเอ่ย
"น้องกระต่ายจำพี่ไม่ได้เหรอ? " แงะพนักงานรู้จักเราได้ไง หรือว่าแอบเห็นว่าเราทำของตก (แล้วเค้าจะรู้ชื่อได้ไง) เอ๊ะ ใครกัน !!
"พี่ ว่าน ไง โรงเรียนเดียวกะเราไง " เออ คุ้นๆแหะ เหมือนเคยได้ยิน
"จำพี่ไม่ได้จริงๆ เหรอ ว้าๆ เสียใจแย่" เฮ้ยพี่ที่ช่วยนำทางป่าวว่ะ ต้องใช่แน่ๆ แน่ๆ เฮ้ยย ทั้งสูงทั้งหล่อ ยิ้มก็น่ารัก (ปลาทองเหรอ)
"จำไม่ได้ค่ะ เฮ้ย จำได้ค่ะ พี่คนเมื่อเช้า"
"ตกใจ นึกว่าเราจะจำพี่ไม่ได้" เกือบละพี่ ... ก็ตอนนั้นแว่นมันเบลอออ เลยไม่เห็นหน้าพี่ แต่ตอนนี้แว่นชัดแจ๋ว เห็นทุกอณู ความหล่อ ย้ากกกๆ ว่าแต่มันจะบังเอิญไปไหน เจอกันทั้งเช้า และเย็น หืมๆ หรือว่าจะเป็นโซเมท (มโนไกล)
"กระต่ายบ้านมาคนเดียวเหรอ? "
"อ่อค่ะ พอดี.. ที่บ้านฝากมาทำธุระ พี่สาวก็ยังไม่กลับ " ฉันได้แต่ตอบเก้ๆกังๆ ฟังดูพิลึก" พี่ทำงานที่นี้เหรอคะ.. "
"น่ารักนะเรา" ห้ะพี่พูดว่าไรนะคะ
".. อ่อ ครับ หารายได้พิเศษนะ :) " เกรงว่าจะไม่ใช่ประโยคนี้ คงหูฝาดละมั้งงง
"แวะมาได้นะ เผื่อเจอกัน " เอาจริงดิพี่
อยากเจอจริงดิ (เดี๋ยวๆเขาก็พูดตามมารยาทและเธอ เข้าใจผิดไปใหญ่ )
"โอเค .. งั้นนน หนูไปนะคะ.. ขอบคุณสำหรับครีมค่ะ .." จะลากยาวไปไหน พูดเหมือนเขาซื้อครีมให้
แต่พี่เค้าหล่อจริงนะๆ :)
วันนี้เจอแต่เรื่องดีๆ
