Gidiceği yer belliydi 2.evi aslında 1.eviydi çünkü sadece arkadaşları aileside Miayı dışlıyordu imkansız dimi aslında değil ama Mia sadece evinde mutluluğa varmıştı hıçkıra hıçkıra ağlıyordu üzgündü ama mutluydu da ama böylesi daha iyiydi yapayanlızdı korkuyordu soğuktu üşüyordu,gözleri yavaş yavaş kapanıyordu uykuya dalı verdi hemen...
Uyandığında etraftan sesler geliyordu gözlerini açtığı zaman ise etrafta telaşla gezinen korkmuş tedirgin bi çocuk vardı Mia korkudan kaskatı kesilmişti bir iki dakika geçmeden çocuk yanına gelip özür diledi Mia neden özür dilediğini analayamamıştı.Neden özür dilediğini sordu. Çocuk biraz bekledikten sonra
Charlie: Merhaba ben Charlie sana sormadan bura ya girmek zorunda kaldım çünkü arakadaşlarım ve ailem beni dışladılar ve ben en sonunda patladım ve oradan kaçtım.
Mia: Merhaba ben Mia benimde halim senin gibi arkadaşlarım ve ailem beni dişladıkları zaman buraya kaçardım bende bugün patladım ve buraya kaçtım önemli değil istersen benimle burda kalabilirsin.
Charlie: Teşekkürler. ☺
