Ben bu kitabı yazarken birileri enkaz altında. Ben bu kitabı yazarken Güney Doğu Anadolu Bölgemiz yerle bir olmuş durumda.
6 Şubat 2023...04:17
Kimisi donarak verdi canını,
Kimisi açlıktan.Kimisi susuzluktan ve kimisi üzerindeki yükten.
Ben bu kitabı yıkılan binalar ile hayalleri de yıkılan çocuklara armağan ediyorum.
Ben bu kitabı depremde ailesini kaybetmiş çocuklara adıyorum.
Ben bu kitabı dondurucu soğuğa rağmen kızının elini bırakmayan babaya adıyorum.
Ben bu kitabı "Kızım öldüyse beni niye kurtardınız?"diyen anneye adıyorum.
Ben bu kitabı çocukları için cebinde bisküvi saklayan babaya adıyorum.
Ben bu kitabı ilk kardeşine "Bir yerin ağrıyor mu?"diye soran küçük ablaya adıyorum.
Ben bu kitabı tüm depremzedelere adıyorum...
DEPREM!
ÇIĞLIKLAR!
YIKILAN BİNALAR VE HAYALLER!
"ANNEE!"
"BABA ANNEMİ KORU!"
Karanlık.
"NERDESİNİZ?"
"Yardım edin!"
İnsanlar 1 saniye sonrasını bile bilemezler. Eğer bilseydim anneme bağırıp, kapımı çarpmazdım. Nereden bilebilirdim ki o kapıyı çarpmam ile birlikte hayata da kapılarımı kapatacağımı?
"Üşüyor musun?"
"Sensiz geçen zamanlar kadar değil."
"Duyuyor musun?"
"Neyi?"
"Kalbimi."
"Seni seviyorum."
"Bende seni se- UYAN!"Gözleri mi daha soğuktu yoksa elleri mi?
Yada beni bırakıp gittiği o gün mü?...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DOĞAL AFETİM
Non-Fictionİnsanlar 1 saniye sonrasını bile bilemezler. Eğer bu anı bilseydim anneme bağırıp, kapımı çarpmazdım. Nereden bilebilirdim ki, o kapıyı çarpmam ile hayata da kapılarımı kapatacağımı? "Üşüyor musun?" "Sensiz geçen zamanlar kadar değil."