İnsanlar 1 saniye sonrasını bile bilemezler.
Eğer bu anı bilseydim anneme bağırıp, kapımı çarpmazdım. Nereden bilebilirdim ki, o kapıyı çarpmam ile hayata da kapılarımı kapatacağımı?
"Üşüyor musun?"
"Sensiz geçen zamanlar kadar değil."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
☆
Günler geçer, acılar diner ve hayat biterdi. Kimisi mutlu, kimisi üzgün geçirirdi ömrünü. Ve bazılarımızın ömrü diye birşey olmaz. Boşa yaşar gibi hissedersin. Ama birini kaybedince... İşte o zaman anlarsın bazı şeyelerin boşa olmadığını.
Hayatımın tadı tuzu yok zannederdim. Meğer benim hayatımın tadı kardeşim, tuzu abimmiş. Bazen pişman olmak için geç kalırsınız. Bazen zamanı geri almak istesiniz. Ama elinizden birşey gelmez.
Ben bugün canımdan çok sevdiğim kardeşimi kaybettim. Ben bugün ayılsın diye hergün sade kahve yaptığım babamı kaybettim.
Belki de yarın annemi öğreneceğim? Yada abimi? Onlarda öldüyse... Beni buradan çıkarmasınlar.
Kendimi bildim bileli, ölüme mahkum gibi hissediyorum. Belki zamanı geldi? Acı çekerek öleceğim... Ailemin öldüğünü duya duya...
Hoşgeldin Eda. Ölüm o kadar basit bir kelime değilmiş değil mi?
"Ela..." diye mırıldanan Eren'in sesiyle irkildim. Artık alıştım Ela demesine. Birde ona kızarak vaktimi harcayamam. Zaten öleceğiz. Birde çocuğun üzerine gitmeyeyim. Zaten üzerinde yeterince şey var...
