අවට පරිසරය ඝන අදුරුකින් වසාගත්තෙ තවත් එක් රාත්රියකට පා තබමිනි. ආහාර සොයා ගිය පක්ෂීන් නැවතත් ඔවුන්ගෙ කැදලි කරා පියඹා එන්නට විය. ගිජුලිහිනියන් කිහිප දෙනෙකු පවා අත් හැර දැමූ බංගලාවක් ඉදිරිපිට වී කෑ ගසන්නට විය. සෑමදිනකම සිදු වන මෙය එදිනද ගම්මුන්ට විශේෂත්වයක් ගෙනා වේ නැත.
රාත්රී අටේ කනිසම නාද වූයේ අතහැර දැමූ බංගලාවේ සවි වූ ක්රියාත්මක ඔරලෝසුවකිනි. අටේ කනිසමෙන් පසු උදා වන්නෙ භීෂනයේ රාත්රියකි.
ඔබ මෙම කන්දෙ බංගලාව ඉදිරියෙ වූ මාර්ගයේ ගමන් ගනු ඇගේ දෙනෙතට දුටුවහොත් ඒ ඔබේ අවසාන ගමන විය හැකියි. මන්ද, ඊලග නිමේෂයේදි ඔබත් ඇයගේ ගොදුරක් වන හෙයිනි.. වීදු ලාම්පුවක්වත් නොතිබූ එම මාර්ගයේ රාත්රී අටෙන් පසු ගමන් කිරීම ගම්මුන් විසින් නවතා සැමුවේ මීට අව්රුදු ගණනාවකට පෙරය.
කොපමණ තාක්ෂණය දියුනු වුවද, අතීතයේ සිටම අතහැර තිබූ 'බංගලා පාරේ' කිසිවෙකුත් ගමන් කිරීමට තරම් එඩිතර වූයේ නැත. කිමෙද, මනුෂ්යා යනු මරණයට අසීමිත බිය සත්ත්වයෙකි.

YOU ARE READING
අදුරු හෝරා|✔|
رعبකන්දේ බංගලාවේ ඇගේ ආත්මයේ පලමුත් නොවූ අවසානත් නොවූ එක් ගොදුරක කතාව.. Ranking 1)#nonfiction -126 from 37K stories