okulun bitmesine 4 ders kala sinirden eve gelmiştim mikey kendini ne sanıyorda o şekil benle konuşabiliyordu anlamış değilim cidden
ama aklımda hala bir konu var cidden abim mikeynin her istediğini yapıyormu,yapıyorsa neden yapıyor onlar arkadaş değillermi?
"off amk ya kimlerle uğraşıyorum ben" kendi kendime mırıldanarak koltuğa düşüp yattım
telefondan gelen mesaj bildirimi duyunca koltuğun önündeki sehpada olan telefonuma baktım
oflayarak bir elimi çokta uzun olmayan mesafeden tek elimle telefonumu alıp kilidi açtım ve kimin mesaj attığına baktım
bilinmeyen numara:"bil bakalım ben kimim? "
ben;"ne bileyim ben kimsin"
bilinmeyen numara: "hiç eğlenceli değilsin maviş "
maviş mi bu lakabı daha önce birisinden duymuştum tabi ya mikey ama nasıl telefon numaramı buldu benim?
ben:"numaramın sende ne işi var?"
bilinmeyen numara kişisinin ismi SAPIK olarak değiştirildi;
sapık:"bu bir sır"
ben:"başlarım sırrına kimden buldun numaramı"
sapık:"kapıyı aç kapıyadım"
ha kapıdamı what gülüm telefonumu koltuğa atıp hızlıca ayağa kalktım ve dış kapının küçük deliğinden baktım cidden oydu acaba açmasammı yani bir süre daha durup gider yani açmassam
"ordasın biliyorum kapıyı aç"
mikeynin sesini duymamla zıplayıp biraz geri çekildim offlayıp kapıyı açıp kapı pervazına yaslandım ve kollarımı göğsüme bağlayıp mikeye baktım
"niye burdasın mikey"
mikey ufak bir kahkaha atıp " seni özledim maviş"
gözlerimi devirdim bu dediğine " ama ben özlemedim " deyip kapıdan uzaklaşıp kapıyı kapamaya başladım ama tam kapatıyordumki kapının oraya bir ayak durmasıyla kapı kapanmadı
"güzelim senle iki dakika bir şey konuşucam " ayağıyla kapıyı biraz ittirip kapıya elini koydu ve ani güçle kapıyı ittirip açtı ve ben biraz geriye doğru gittim " ö yüzden kapının ordan çekilde salonda konuşalım" dedi ve içeri girip kapıyı arkasından kapattı
hiç birşey demeden onun gözlerine baktım bir süre offlayıp arkamı dönüp salona ilerlemeye başladım
daha demin yattığım koltuğa oturup onun gelip karşımdaki koltuğa oturmasını bekledim oda gelip yavaş yavaş karşımdaki koltuğa oturup göz teması kurmaya başladık gözlerimi ondan çektim ve hafif öksürüp
"ne konuşcaksın benimle ?"
mikey koltuğa daha çok yayılıp iki kolunu koltuğun arkasına dayayıp " bugünden itaberen benim sevgilimsin maviş" dedi
dedikleriyle şok olmuştum ne sevgilisi şaka mı bu tabikide sinirlenmiştim kendini ne sanıyordu bu gerizekalı
derin nefes alıp verdim " sen kendini ne sanıyorsun mikey seni sevmiyorum ayrıca bu tripler ne ya " dedim koltuğun arkasına yaslandım ve sinirden göğsüme kollarımı bağladım ve yere bakmaya başladım
biraz sessizlik olmuştu ortamda şuan mikeynin evimden gitmesini çok istiyordum çünkü hem sinirlenirimi bozuyordu hemde hafiften korkmaya başlamıştım
"umrumda değil yakında beni sevmeye başlarsın merak etme ilerde belki evlenirizde " dedi ve yandan pis bir sırıtış attı
gözlerimi yerden alıp ona baktım" hayır" dedim ve ayağa kalkıp elimle kapıyı gösterip " çık şimdi evimden"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
(mitake) PSİKOPAT ÇOCUK
Fanfictionsano manjiro diğer adıyla mikey dıştan ne kadar soğuk veya umarsamaz görünsede aslında sıcacık kalbi olan küçük bir çocuk mikey benim hem kahramanım hemde ilk aşkımdı...