Unalterable Heartbeat (On-Going)

CHAPTER TWO

FIRST

Naka-upo ako habang nakalumbaba sa lamesa ni Mama at nag-iisip sa mga manyayari bukas. It's competition day, and I don't know what will happen. I will just pray that luck will favor us tomorrow.

“Mukhang malalim ang iniisip mo riyan anak ah,” sabi ni Mama habang inaayos ang mga gowns.

Nandito ako ngayon sa small boutique namin. Ito ang negosyo ng pamilya ko na sinimulan ni Lola at pinagpatuloy naman ni Mama noong pumanaw na siya.

Different gowns and tuxedos are displayed. Some of dresses that I made are being displayed too, but most of the gowns and tuxedos are from my Mother‘s supplier. Kapag naman walang pasok, dito rin ako tumatambay para magbantay. Hindi man gano‘n ka laki ang business namin, nairaraos pa rin naman ang araw-araw na gastusin, minsan nga sobra pa.

Pagdating naman sa pag-aaral ko, hindi gaanong nahihirapan si Mama sa pagbabayad lalo na‘t isang Private University ang pinapasukan ko. Half of the tuition fee is from my scholarship, the other half is from my Mother's pocket.

“Wala ‘to, Ma. Nag-iisip lang sa mga mangyayari bukas,” tugon ko sabay ayos sa pagkaka-upo.

“Ang mabuti pa umuwi ka na, ako na ang bahala magsara rito mamaya.”

I smiled at her. “Sige Ma, ako na ang bahala sa hapunan. I'll cook your favorite adobo.”

“Salamat anak, h‘wag mo kalimutang magpahinga.” Lumapit siya sa akin at niyakap.

Niyakap ko rin siya pabalik. “Love you, Ma!”

Right now, it's me and my mother against the world. Hindi ko alam kung ano ang nangyari sa sa kanila ng tunay kong ama. Sinabi niya lang na hindi sila tinadhana para magsama at hindi niya kayang magpaka-ama noong nalaman niyang buntis si mama.

I‘m not hoping to see him or meet him somehow.  Kung may posibilidad man na magkita kami, ayos lang. Pero hindi ko pipiliting maging anak niya, dahil sa umpisa pa lang siya na mismo ang umayaw sa akin.

Even after dinner I am still thinking a lot of things. I cleared everything on my mind before going to bed. We will be busy tomorrow for the competition, I should rest now. After this, babalik na ulit sa normal na araw ang buhay ko.

Friday came, as usual we are busy preparing for the competition. Every models has their own dressing room, reason why we haven't seen each other's design. Para sa designs ko, si Rian ang magsusuot nito. Yes, siya ang ginawa kong modelo.

“Everything's perfect. You look stunning Ri!” masaya kong sambit habang tinititigan siya sa salamin. Rian's inches taller than me, maganda rin ang kurba ng katawan dagdagan pa ng magandang mukha. Kaya alam kong tama ako sa pagpili sa kanya.

“Thanks, Den...” she winked at me.

“Before I forgot, puwede bang papasukin ko rito ’yong pinsan ko? Naiwan ko kasi ‘yong extra shoes ko, you know just to make sure na may gagamitin if ever some accident happen," she's looking to me while waiting for my answers.

Wala namang problema sa akin, why not. “Sure, Ri. No problem with that,”

Minutes later, I was checking for the gowns and costume when someone knock.

“Ako na," sabi ko kay Rian.

When I opened the door a tall guy appeared in front. He look handsome with his clean cut hair, and he was smiling showing his white teeth.

“Si Rian?” tanong nito habang sinisilip kung anong meron sa loob.

“Nandito, pasok ka." Binuksan ko ng buo ang pintuan, para makapasok siya. But I was stunned when I saw the person behind him.