,,დამეხმარე"

თავი 6

-ლუსი დამეხმარე... სუკი დაჭრილია (სურიონი)
-არ შეეხოთ მოვდივარ (მე)
-იქ წასვლით რას გააკეთებ? (საბა) აქ დარჩი თორემ შენც მათნაირი გახდები.
-იქ წასვლით წამალს გამოვცდი რომელიც ქიმიის კაბინეტში გავაკეთე.
10წუთით ადრე:
-დათა ჩიპი მე მაქ და გაკეთებას ვიწყებ.
-კარგი უფროს ყველაფერს შევატყობინებ. მაგრამ კარგად იქნებით?
-კარგი რა ეგეთს მიცნობ? ტელეფინი არ გათიშო და ყველაფერი კარგად იქნება. კარგი იმედია არ ავფეთქდები.
-მაგ ორი სითხის შერევა 90%აფეთქებას გამოიწვევს და თუ გაგიმართლა და იმ 10%მოხვდი მანდ მყოფებს გადაარჩენ.
-კარგი თუ რამე იცოდე რომ მიყვარხარ.
-შენგან ეგ სიტყვები პირველად მესმის. რის გაკეთებას აპირებ?
-სამი, ორი, ერთი-თვალები დავხუჭე და დიდ აფეთქებას მოველოდი, მაგრამ არა გამომივიდა. გამომივიდა და ანტიდოტი შევქმენი.
-დათააააა!!! გამომივიდააა.
-გილოცავ, კაი წავედი და უფროს დავურეკე.
ნორმალური დრო;
-დაიწყეთ გეგმის შესრულება-ამის თქმის შემდეგ პირდაპირი სვლით ბუფეტში გავიქეცი.
-გეგმა დავიწყოთ (ოთო)
-მაგრამ (საბა)
-დავიწყოთთქო. როდესაც არ დავუჯერეთ საფრთხეში აღმოვნჩნდით. ახლა მაინც დავუჯეროთ მას (ოთო)
-კარგი. (საბა)
ზომბებს გვერდს ისე ვუვლიდი ვითომც არ არსებობდნენ. მგონი გამკაწრეს კიდეც.
-სურიონნნ... -კარებში შევვარდი და ატირებული სურიონი დავინახე-სურიონ გამოიწიე-გვერძე გავწიე და სუკს ის ნაყენი დავალევიე რომელიც ქიმიის კაბინეტში გავაკეთე.
-რას აკეთებ? (სურიონი )
ხმას არ ვიღებდი.
-ლუსი რა გააკეთე. სუკ გთხოვ არ დამტოვო, გეხვერწები სუკკ. ხომ იცი რომ მიყვარხარ. გთხოვ არ დამტოვოო (სურიონი)
-მეც მიყვარხარ საყვარელო(სუკი)
-შენ.. შენ ზომბი არ ხარ (სურიონი)
-ლუსი რა დაალევიე, ან მოიცა შენც გაკაწრული ხარ (ლიზი)
-ჯანდაბა ეგ მარტო ერთვისთვის მქონდა გაკეთებული. მგონი კაბინეტში კიდევ დარჩა ცოტა-ამის თქმა და ჩემი ოთახიდან გაქცევა ერთი იყო. სანამ კაბინეტამდე მივიდოდი კიდევ დავიკაწრე. ოთახში შესვლისას თვალებში ძლივს ვიყურებოდი. მაგიდას მივუახლოვდი, მაგრამ ფეხები მომეკვეთა და ჩავიკეცე. ჯანდაბა ახლა ეს მინდოდა? ისედაც ძლივს ვმოძრაობდი.
უცებ სიცილი მოვრთე.
-ნუთუ ისე ვიქცევი ზომბად, რომ ვერავის გავიყვან აქედან? ნუ თუ დათას ხმას ვეღარ გავიგონებ?
-მომაკვდავიც ჩემზე ფიქრობ არა?
-ანგელოზო ეს შენი ხმაა?
-არა, მაგრამ სითხე უნდა დალიო, სწრაფად.
-რა?
ვიღაცამ რაღაც სითხე დამალევია. 2წუთში ისევ დამიბრუნდა მხედველობა.
-შენ აქ რას აკეთებ?
-დათამ დამირეკა #03, შენი აზრით ასე დაგტოვებდა?
-მაგრამ ოთო შენ საიდან იცი? (მე)
-მე #20 ვარ, შესაძლოა შენ ეს არ იცოდი, მაგრამ მე ვიცოდი.(ოთო)
-ვერ გავიგე ეგ როგორ გამომჩა 100 კაცის მაშტაბით ყველას ვიცნობ.(მე)
-დიდად არ მინდოდა გცოდნოდა და მაგიტომ.(ოთო)
-და გეგმა, გეგმაზე რა ხდება?(მე)
-საბა უკვე 2 წუთში ჩართავს ზარებს. (ოთო)
-მისმინე გირჩევნია ხმა ამოიღო და დამელაპარაკო. ასე არ შეიძლება, შენი აზრით შენს ხმას ვერ ვარჩევ? (მე)
-ცოცხალი ხარ... (დათა)
-გთხოვ არ იტირო კარგი? აქდან რომ გამოვალ უშენოდ საპირფარეშოშიც კი არ შევალ (მე)
-*ჩაცინება* შენ მე გარყვნილი იდიოტი გგონივარ ეგ რომ გავაკეთო? (დათა)
-შენ არა მაგრამ შენი მეგობარი კი (მე)
-ქალბატონო აქ რომ მოხვალ არც ერთ ჩვენგანს არ მოგვცილდები, მერე ნახე გარყვნილი იდიოტობა (#)
-#01???(ოთო)
-#20 საქმე კარგად შეასრულე (#)
-თქვენ მეგობრები ხართ?(ოთო)
-ეს გარყვნილი ნაბიჭვარი დათას საუკეთესო მეგობარი და ჩემი ნერვების ჭიაა (მე)
-გარყვნილების გემოს მერე გაიგებ აქ რომ მოხვალ (#)
-დათა შენი დეიდაშვილი ლამის შეჭამეს და ხმა ამოიღე მაინც (მე)
-ორ წამ ამას პირს გავუკოჭავ და მოვალ (დათა)
-კარგი არ მოკლა მაინც ცოდოა (მე)
დერეფანში ზარის ხმა გაისმა.
-ბავშვებო უნდა გავთიშოთ. ჩვენი წასვლის დროა. (ოთო)