Hayatın doruklarında

2-)UYUMAK

Neşeyle konuşmamız baya sardı sonuncu derse kadar sohbet ettik dersleri ilk defa takmamıştım kafama,normalde Konservatuar okumak istiyormuş ama ailevi meselelerden kaynaklı burda okuyor tatlı kız adı gibi neşeli

Tramvaya bindim gün yoğun geçmişti ama her zaman olduğu gibi tekli koltuklar dolmuştu çift koltuklardan birine oturdum kulaklığımı kulağıma takıp cama kafamı koydum yanıma birisi gelince hemen göz ucuyla baktım ve bu Doruktu

Aptalca çarptığım adam.. oda müzik dinliyordu galiba alnını ön koltuğa yasladı uyuyordu büyük ihtimalle birkaç dakika onu izledim sabah panik yaptığım için kaçmıştım yanından ama şimdi izliyorum

kafasını kaldırdı rahat edememiş büyük ihtimalle direk camdan bakıyor gibi yapmaya başladım oturur pozisyonda uyumaya başladı bu sefer kulaklığımın sesini kıstım ve ne dinlediğini merak ettim ikimizin kulaklığındanda aynı şarkı çalıyordu

Varsan var, yoksan yokum

Senden geçiyo' benim yolum

İnsandan insana kaçarken

Kendimi sende buldum

Adını heceleyip durdum

(İkiye on kala / kendimi sende buldum,şarkısıdır dinlemenizi öneririm)

ben şarkıyı mırıldanırken bana yaslandı birden ne nefes alabilirdim ne uyandırabilirdim onu ama yapmadım sesimi bile çıkaramadım sadece bekledim uluönderde iniceğim sırada uyandırdım kabus görmüş gibi sıçradı

"çok özür dilerim yaslanmışım özür dilerim" sabahki soğuk kanlılığı yoktu bana yaslanıp uyuduğu için paniklemişti galiba yada sarkıntılık yaptığını mı düşünüyordu

"sorun yok bir şey yapmadın bu kadar panikleme sadece uyudun şimdi inmem gereken duraktayım bu konuyu başka zaman konuşuruz" hızla çıktım konuşmasını beklemedim galiba arkamdan mahçup bir şekilde bakıyordur yada umursamamıştır

tam o sırada sesini duydum "hayat!" arkamı döndüğümde elime bir kağıt parçası verdi ve tramvaya hızla geri bindi eliyle telefon işareti yaptı kağıda baktığımda numarasını yazmıştı el salladım ve duraktan çıktım ve eve doğru yürüdüm

evimizin ışıkları yanmayınca şaşırdım apar topar girdiğimde yere not bırakmışlardı "kızım halanlara oturmaya gittik buzdolabında yemek var geç saatlere kadar oturma geliriz birkaç saate" telefonlarını neden kullanmıyorlar bir türlü anlamadım mesaj yazmak çok zor değil galiba bebek için hazırlık yapıyorlar halam hamileydi

evdeki yalnızlığımı fırsat bilip kendime patlamış mısır,sıcak çikolata ve birkaç atıştırmalık hazırladım leptopu açtım ve film izlemeye başladım gözüm saate kaydı ve donakaldım saat 02:11 olmuştu ve bizimkiler hala gelmemişti annemi 3 kez aradım ve sonunda açtı

"anne siz nerd-"

"kızım endişelendirdiğimiz için özür dilerim hastanedeyiz halanın doğumu başladı haber veremedik o panikle yarım saate gelicez odaya geçiriyorlar halanı" içimdeki mutluluğu açıklayamam 

"halam ve bebek iyimi ve bebek kime daha çok benziyor  gelmek istiyorum "

"ikiside iyiler ve inanmazsın bebek aynı sen" gülümsedim

" inanırım tamam sen kapat yola çıkınca haber verirsiniz "

"tamam kızım seni seviyoruz baybay" telefonu kapattım ev evin içinde mutluluktan zıplamaya başladım ve yerdeki tenis topuna basıp kendimi yerde buldum canım yanıyor ve gülüyordum aslında bende kardeş isterdim ama bir türlü söyleyemedim anne ve babama...

evet yerden kalkmam gerekiyordu ama kardeş hayaline kendimi fazla kaptırmışken annemlerin kapıyı açışıyla beni yerde kikirderken bulmaları bir oldu

"yer rahatmı kızım?" babam bana gülüyordu

"evet eşlik edermisin bana babacığım" elimle yeri işaret ettim

"ya kızım şimdi biz soğuktan geldik üşütürüz gerek yok" annemle el elelerdi normale göre daha yakınlardı birbirlerine

" anladım tamam babacım ben anneannemi özledim bu gece onlarda kalsam sorun olurmu " babam garip bir heyecanla atıldı

"hiç sorun olmaz izin al anneannenden müsaitse git" dediği sırada izin aldım ve aşağıya indim

gece boyu müzik dinledim normalde Doruğa yazıcaktım ama çok geç olmuştu saat çok geç olunca anneanneme iş çıkarmadan kendi yatağımı kurdum ve bir kaç saat içinde uyudum

--------------------------------------------------

iyi günler iyi okumalar hayatı doruklarda yaşamanız dileğiylee