Nişanlım Bir Yalancı

İlk Tanışma

Günümüz (2016)

" Anne okula geç kalacağım duyuyor musun beni ?"

"Tamam tatlım çık sen birazdan ben de çıkacağım."

" Ah anne ah."

"Söylenme."

Annem böyleydi. Aslında bana sorarsanız babam öldükten sonra daha da vurdumduymaz olmuştu. Neyse ki işi gücü vardı yoksa kıyamet kopardı.

Annem babamı kaybettikten sonra değişmişti. Kendisine daha çok vakit ayırıyor sürekli dışarıda güvenmediğim tiplerle arkadaşlık ediyordu. Onun için endişe ediyordum ama takmamam gerekiyordu bir okulum vardı ve son sınıftım. Avukat olmayı ben seçtim. Tanrım pişman değilim ama neden böyle sert ki anlamsız...

Okulumun bitmesine 1 sene kalmıştı. Hardward üniversitesinde okumak bir ayrıcalık gibiydi. Sevdiğim bir üniversite ve bölümde okuyordum. Neden mutlu değildim. Neden sanki huzursuz bir şeyler olacak gibi hissediyordum. Tanrım.

Okula baktığımda geçmişimi tekrar tekrar düşünüyordum. Üniversitenin ilk yılıydı ve ben uyuşturucu alkolle kendimi kaybediyordum. Sadece bu da değildi üstelik sorunlarım bitmek bilmiyordu. Lanet bir sürtük kız gibi davranıyordum. İğrenç zamanlar yaşamıştım. Ve şimdi hak ettiğimden çok daha iyi bir insan olmaya gayret ediyorum. 

Okulumun bitmesi için gün sayıyordum. Lanet olsun!

Okulun içerisine girdim. Biraz kütüphane de kitap okusam iyi olurdu. Uzun zamandır kitap okuyamıyordum huzursuz olan ruhuma iyi geleceğine eminim.

Kitapların arasında parmaklarımı dolaştırırken birimin bağırdığını duydum. Dolabın arkasında bulunan terastan gelmişti ses. Sanki İtalyanca konuşuyordu. Yapmamam gerekiyordu ama dinlemeyi tercih ettim aklımdan ne geçiyordu ki sanki. 20'lerin sonunda takım elbiseli son model telefonuyla konuşma yapıyordu. Onu net duyuyordum.

"Lanet olsun orospu çocuğu mekanıma nasıl uyuşturucu sokar. Benim mekanımda uyuşturucu sokulmadığını bilmiyor mu? Lanet göt herifin teki. İşini bitirin."

Ne? Nasıl yani işini bitir derken ne anlamda söyledi. Öldürmek anlamında mı olayı neydi. Adam uyuşturucu soktu diye öldürülmeyi hak etmiyordu. Karışmamam gerekirdi ama dayanamadım ve hızlı teras kapısını açtım. Arkasına döndüğünde masmavi gözlerinde takılı kaldım. Onlar nasıl bir renkti. Kumral bir adamdı karşımda ki. Ben de ela gözlüydüm bazen o kadar açılıyordu rengini tanımlamakta zorluk çekerdim. Konu bu değildi her neyse adam ilk başta şaşırsa da hemen ifadesini değiştirdi.

Yüzüne o sahte maskeyi takmıştı. Telefonda ki adama italyanca bu işin icabına gelince bakacağım dedikten sonra kapattı. Nasıl anladın diye sormayın 4 dil biliyordum. Fransızca, italyanca, Rusça ve İspanyolca biliyordum. Liseyi fransız lisesinde bitirmiştim. Üstelik seçmeli dersim İspanyolcaydı ve gerekli eğitimlerle iki dili okul bitmeden tamamlamıştım. Sonra da Rus bir filmden etkilenmiş sabahında kendimi kursa yazdırırken bulmuştum. Üstelik 1 seneme mani olmuştu.
Rusçayı  da bu şekilde öğrenmiştim.

"Küçük hanım kulak misafiri olmak huyunuz mu? Yoksa hep böyle gereksiz duymaman gereken şeylere kulak mı asarsın."

"Üzgünüm ama burası kütüphane terası ve sesiniz oldukça yüksekti birazda merakıma yenik düştüm. Açıkçası her zaman meraklı tiplerden olmuşumdur. Sen gibi kötü ve duygusuz olmaktan iyidir öyle değil mi?"

"Sakın kimseyi dinleme küçük hanım yoksa bir gün boğazına bıçak dayanır ve ölürsün."

"Beni tehdit mi ediyorsun?"

"Bu bir uyarı."

"Öyle mi çok korktum ne yaparsın beni de mi öldürürsün."

"Gerekirse evet neden olmasın korktun mu?"

"Hayır korkmadım avukat olacağım ve seni hapse atacağım bil diye söylüyorum sakın beni zorlama."

"Tanrım çocuk gibisin. Kaçıncı sınıf 2-3 hangisi."

"3.sınıf bölüm birincisiyim üstelik italyancam var yani her şeyi anladım. Aklımda."

"Seninle görüşeceğiz sarışın. Seni unutmayacağım ve bulacağım. Belki başka bir yerde başka zaman yan yana geleceğiz. Sakın beni hafife alma hakkında bir bok bildiğin yok. Görüşürüz cara."

İşte o gün hayatım değişmişti.