zorundalık (berdel)

FİNAL

Yeni bir günden merhabalar
Kendinize iyi bakın sizleri seviyorum
Keyifli okumalar diliyorum
______________________________________
                                                    'Azad'dan'
Kaskatı kesilmiştim iki yıl sonra karşımdaydı. Ne adım atabiliyordum nede konuşabiliyordum. Aklımda binlerce soru vardı. Roza bor süre sonra sımsıkı sarılmıştı Mehran'a göz yaşları akıyordu. Oda ağlıyordu bende ağlıyordum. Bir süre sonra mehran'dan ayrıldı ve bana baktı.

Dayanamamıştım aklımdaki soruları bir kenara bıraktım koşarak rozaya sarıldım. Sanki gidecekmiş gibi sımsıkı sarıldım. Bir yandan ağlıyordum biryandan saçını öpüyordum o kadar çok özlemiştim ki şimdi karşımdaydı canlı kanlı duruyordu ama nasıl?

...

Bir süre sonra kafeye gidip oturduk. Bana herşeyi anlatmasını istedim nasıl olurdu bu. İçimde hem ona bir kırgınlık hemde özlem vardı şuan kırgınlıkla uğraşacak gücü bulamıyordum kendime ilk once içindeki özlemi yok etmek istedim. Kafede rızanın bir yanında ben bir yanında merak oturuyorduk. Mehran agkamaktan yorgun düşmüştü rıza bunu anlamıştı. "Oğlum gel kucağıma" diyerek kucağına aldı Mehran hemen kendini annesinin göğsünde huzurla yumdu gözünü. Özlemle ikisini izlemiştim

Roza bana döndü "her şeyi anlatacağım sana ama bir kere hiç sözümü kesmeden dinle lütfen" dedi gözlerimin içine bakarken. Sadece kafamı aşağı yukarı sallamakla yetindim.

"Roza'dan"

İki yıl boyunca ne yaşadıysam hepsini tek tek anlattım. Önüme gelen bilmem kaçıncı çayla durdum. "Azad ben seni hep sevdim ama dayanamadım affet beni" dedim göz yaşlarım akarken. O kadar çok özlemiştim ki karşımda duruyordu o beni görüyordu, o beni duyuyordu ama ben ona dokunmuyor sarılamıyordum. Bir süre bekledi yüzümü özledi içimdeki özlemi dindiremiyordum ve bir anda vücudum dondu hareket edemedim.

Azad bana sarılmış hüngür hüngür ağlıyordu. Ben ona sarılmak istemiştim o beni anlayıp beni sıkı sıkı sarmıştı. Bir süre sonra bende hızla karşılık verdim o kadar özlemiştim ki kokusunu içime çektim derin derin oda aynısını yapıyordu. Kokumu içine çekerek ağlıyordu.

Ayrıldığımız da hepimizin gözleri kıpkırmızı olmuştu. Konuşmaya başladı gözlerini ayırmadan konuştu "asıl sen affet beni Jinamın çok kırdım çok üzdüm seni yemin ederim böyle olsun istemedim. Affet beni son bir şansımız olsun." Dedi yalvarır gibi bakıyordu. Kıyamadım kıramadım affettim. "Ben... Ben affettim seni ama şimdi ne olacak herkes beni öldü biliyor senin basın dertte nasıl olacak.

Azad'ın başı dertteydi benim için kardeşini ve kuzenini öldürmüştü. Saryanın ailesi azada düşman olmuşlardı kendi ailesi bile ona düşmanken nasıl olacaktı.

"Azad'dan"

Haklıydı Roza sinirle saryayla Zelali öldürmüştüm herkes bana düşman kesilmişti. Bir çok kez beni öldürmeye çalıştılar ama hepsini bir şekil atlatmıştım peki şimdi şimdi ne yapacaktım. Biraz durduktan sonra herşeyi sırayla yavaş yavaş halledecektim ilk rozanın yaşadığını öğreneceklerdi zaten mehranla ayrı bir evde yaşıyorduk orda yaşamaya devam ederdik daha sonra Berwan aşiretiyle uğraşırdım.

Düşündüklerimi rozaya söyledim başıyla onayladı beni ilk nüfusa gidip yanlışı düzelttik sonra eve geçtik.

"Aşkım hazır mısın arıyorum bak" dedim heyecanlıydı, heyecanlıydık miranla konuşacaktı. "Hazır değilim... Azad acaba yüz yüze mi goruşseydik şimdi kalpten gidecek adam en azından yanıda olurduk" dedi haklıydı. Sesini duyduğu gibi giderdi.
"Kalk gidiyoruz o zaman hadi " dedim ve ayaklandık. "Ben zaten hazırım hadi gidelim" dedi heyecanla Mehran hayla uyuyordu. Evden çıkıp mirana doğru sürdüm.