Şimdi dönerse kabul eder misin ?
Hayır! Onsuzluğa okadar çok alıştım ki artık aklıma geldiği an ağlamıyorum, sadece tebessüm ediyorum. Çünkü yokluğuna mahküm ederken beni yaşadığımın farkında değildim. Ben onu düşünürken gülünecek dahi şarkılarda ağladım. Elleri saçlarımda kaybolmalıydı, başka tenlere dokunmak yerine. Gittiği an yüreğim sanki avuçlarında sıkılırmış gibi acıdı. Öyle tarifsiz bir acıydı ki yaşadığım o an aklıma her geldiğinde titriyorum. Geceleri uykusuzluğu tattım, uyku hapları dahi baş edemedi benimle. (Peki onu hala seviyor musun? ) İlk günkü gibi saf, temiz. Alnımdan öperdi beni. Benim yüreğimdeki kentin sahibiydi, ruhum onundu. Düşlediğim her yarınım dahi başrol oydu bana fedakarlıktan bahsetme, ben çok sevdim. Şu lanet hayattan dilediğim tek şey aynı çatı altında dizlerimin dibinde yaşlanmaktı, yüzümdeki çizgileri sorduklarında adını anmalıydım anlamım oydu. Aşk başkalarına tebessüm edip mutluluk vaad ederken sırtında gizlediği ayrılığı yüzüme vurdu. Onsuz geçirdiğim her geceyi sayfalara ağlıyor, ona kelimelerde sarılıyor kirpiklerini satır arasındaki boşluklarda sessizce öpüyorum. Biliyor musun ? O gittiğinden bugüne dek toprak yağmur taneleri karışarak artık eskisi gibi büyüleyici kokmayı beceremiyor, bu yüzden pencerede beslediğim tüm çiçekleri susuzluğa mahkum ettim. Susuyorum haftalarca, aylarca bir konuşursam eğer, tüm alfabeyi intihara sürükleyebilirim. Çünkü; uğruna ömrümü heba ettiğim bedenin terleri şimdi başka tenlerde.
(Üzülme mutlu ol)
