အချပ်ပို 🦋
"ဂျီမင်း.."
"မောင်..ပြန်လာပြီလား
ဟင် မိုးတွေစိုလာတာလား ခဏနော်"
မောင်နဲ့သူ ချစ်သူဖြစ်ပြီးနှစ်နှစ်အကြာမှာ
လက်ထပ်ခဲ့ကြတယ်
မောင်ကတော့သူဝါသနာပါတဲ့
ပန်းချီဆွဲတဲ့အလုပ်ကိုသာဆက်လုပ်နေပြီး
သူကတော့ကော်ဖီဆိုင်လေးထဲပဲ
အချိန်ကုန်နေတတ်ကာ
တစ်ခါတစ်လေစိတ်ကူးပေါက်ရင်လဲ
မောင်နဲ့အတူပန်းချီလိုက်ဆွဲလိုက်တာပဲ
"လာ ကိုယ်သုတ်ပေးမယ်
ထီးယူသွားပါလို့ မောင့်ကိုအမြဲပြောတယ်
ဖျားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲမောင်ရယ်
မောင်ကတအားပြောရ..."
"ဂျွန်ဂျီမင်းကသိပ်စကားများတာပဲ
ဘယ်လိုလုပ်မလဲချမ်းတော့နမ်းချင်နေတယ်"
အ၀တ်စလေးကိုင်
ခြေဖျားလေးထောက်ကာ
ခေါင်းသုတ်ပေးနေတဲ့မျက်နှာလှလှလေး
ရဲကနည်း
"ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ
ဆူနေတဲ့ဟာကို"
"ဆူနေတာလား
မောင်ကမောင့်ကိုရူးအောင်လုပ်နေတယ်
ထင်တာ အဲ့နှုတ်ခမ်းလုံးလုံးလေးက
ဘာလေးမို့စကားပြောတိုင်စူထွက်နေတာလဲ"
ထိုးချလိုက်တဲ့မျက်စောင်းလေးသည်
ဒိုင်းကနည်းပဲ အကောင်လိုက်လေး
မျိုချချင်နေသောစိတ်သည်မြင်တိုင်းပဲ
ချစ်ဖို့ကောင်းနေတာလေးက
တစ်ရက်မှလျော့မသွားတဲ့အပြင်
ပိုတိုးလာတာသည် ဘယ်လိုလေးလဲ
"မသိဘူး အမေမွေးထဲက
အဲ့လိုပဲ စူထွက်နေတာ"
"ဟုတ်လား မေမေကမွေးတတ်လိုက်တာ
နောက်ရက်ကျညစာစားရင်း
ကျေးဇူးတင်စကားသွားပြောရအောင်
ဒီလိုဘဲလေးကိုမွေးပေးလို့"
ပစ်ပေါက်လာသောအ၀တ်စလေးသည်
ရင်ဘက်ပေါ်ဘုတ်ကနည်းပဲ
မျက်ခုံးတန်းလေးတွန်းချိုးကာ
မျက်စောင်းထိုးရင်း
ဆိုင်နောက်ထဲပြန်၀င်သွားပုံက
ဒါစိတ်ကောက်သွားတာပါပေါ့
"ဟိတ် စိတ်ကောက်သွားတာလား"
"မကောက်ဘူး ဖယ်!"
ဆေးစရာရှိတဲ့ကော်ဖီပန်းကန်လေးတွေ
ဆောင့်ဆောင့်အောင့်အောင့်ဆွဲယူကာ
ပန်းကန်ဆေးမည့်နေရာအားထွက်သွားသူ
