Stuck With One Direction || A Short Valentine Special ||

Stuck With One Direction - 2

zoals jullie hebben gemerkt, stop ik toch maar niet met schrijven :p Ik ga niet elke week uploaden, maar om de 30 of 40 fans ofzo, anders ga ik echt teveel stressen :/ Ik hoop dat jullie dit stuk leuk vinden, het is niet zolang als de vorige keer, maar ik doe mijn best :D

xxxx

_____________________________________

Stuck With One Direction - 2

Het is al twee weken geleden dat ik opgesloten zat met die vijf jongens. Nog steeds heb ik geen moed gehad om Harry te bellen of tenminste te sms'en. Op één of andere manier voel ik me schuldig tegenover Harry, misschien zit hij te wachten tot ik bel of sms, of misschien is hij me al helemaal vergeten.

'Wat is er, Lily?' vraagt Peter terwijl hij tegen de deur van mijn kamer leunt. Ik zwijg en staar nog steeds naar mijn mobiel. 'Het is toch niet weer die ex van je, he?' ik kijk op en schud mijn hoofd, aan zijn gezicht te zien heeft hij ook een hekel aan John, AKA klootzak.

'Nee, dat is verleden tijd.' mompel ik en gooi mijn mobiel achter me neer op bed. Peter komt naar binnen en gaat naast me zitten. 

'Mooi, ik heb een hekel aan hem, met zijn arrogante grijns.' zucht hij, ik grinnik en wriemel met mijn vingers. 'Kom je zo naar beneden? Je moeder heeft pannenkoeken gemaakt.' glimlacht hij vrolijk en wiebelt met zijn wenkbrauwen, Peter en ik zijn allebei gék op pannenkoeken.

'Ik kom eraan.' Peter knikt en loopt mijn kamer uit. Ik richt mijn blik op mijn mobiel achter me. Het is nu of nooit, Lilly. Spreek ik mezelf met veel moed toe. Snel grijp ik mijn mobiel en bel Harry, mijn hart pompt letterlijk in mijn keel, geen grapje.

'Harry.' zegt de zware stem aan de andere kant van de lijn, mijn adem stokt, ik heb zijn stem twee weken geleden gehoord. Ik focus me en stop met stotteren.

'Hey, Harry. Met Lilly, het meisje waar je mee opgesloten zat.' heb ik dat echt gezegd? Urg... Ik haat mezelf.

'Oh, Hey! Hoe is het?' vraagt hij opgewonden, ik word al wat rustiger van mezelf al speel ik wel met het stof van mijn dekbed.

'Goed, met jou?' vraag ik uit beleefdheid, ik hoor Harry grinniken, heb ik iets verkeerds gezegd?

'Great, heb je zin om een keer wat te gaan drinken?' mijn ogen worden groot, misschien stelt het niks voor, maar ik vind het al heel wat om nu met een jongen af te spreken, maar wat dacht ik dan toen ik Harry belde?

'Uhm... Ja, leuk!' zeg ik een beetje verbaasd.

'Mooi! Werk je morgen? Dan kom ik je ophalen.' oh god, ik heb geen idee waar ik aan begin.

'Ja, van 12 tot half 5.' grijns ik.

'Ik zie je dan. Bye!' ik zeg nog doei terug en hang op, ineens realiseer ik me dat ik een afspraakje heb met een jongen, al weet ik niet of ik dit wel aankan. Het moet niet zo'n groot probleem zijn, het is een jaar geleden met dat gedoe met John.

Het maakt me niet zoveel uit, vanavond is het mijn doen om te genieten van de heerlijke pannenkoeken van mijn moeder. Ik loop de trap af en ga in de keuken naast Peter zitten terwijl mam nog bezig is met de laatste pannenkoeken.

'Zo, hoe kom jij opeens zo vrolijk?' vraagt Peter, glimlachend haal ik mijn schouders op. 'Een paar minuten geleden stond je gezicht op zeven weken onweer.'

'Ach, ik ben gewoon vrolijk, that's all.' grinnik ik, mam komt de kamer ingelopen met een bord pannenkoeken, ik pak er gelijk eentje af en strooi er suikerpoeder op.

'Is het een jongen?' vraagt mam met een grote grijns, mijn wangen worden rood. 'Ja! Ik had gelijk, het is een jongen. Hoe heet ie? Hoe oud is hij? Werkt ie? Is hij maagd?-'