សំណព្វចិត្តអគ្គនាយកbible(ចប់☑️)

Ep33:ទីបំផុតអូនក៏ដឹងខ្លួន

រាត្រីកាលបានកន្លងផុតទៅជំនួសឲព្រះអាទិត្យ
មកបន្លឺលោកឡើងសាជាថ្មី។

<ខិ.ខិ.ទឹក..> សម្លេងស្អកៗនិយាយស្ទើតែមិន
ឮ

<ហឹម...bui?>នាយក្រាស់សន្សឹមបើកភ្នែកយឺតៗសម្លឹងមើលអ្នកនៅក្នុងរវង់ដៃហាក់ដូច
ជាឮសម្លេងគេនិយាយតែគេស្ដាប់មិនច្រឡំនោះទេ គឺbuiគេនិយាយពិតមែន

<អូនដឹងខ្លួនវិញហើយ ទីបំផុតអូនក៏ដឹងខ្លួន>
Bibleនិយាយទាំងសប្បាយចិត្តកាលបើបាន
ដឹងថាម្ចាស់បេះដូងរបស់គេបានដឹងខ្លួនវិញ

<ស្រេកទឹក ខិ..ខិ..> មិនឲbuiរង់ចាំយូតទៅ
ទៀតនាយប្រញាប់ចុះពីលើគ្រែចាក់ទឹកមួយកែវ ដាក់សុីយូរបឺតឲងាយស្រួលដល់buiញាំុ

<អូនយ៉ាងម៉េចដែរ?? នៅឈឺត្រង់ណាខ្លះ?>
ដាក់កែវទឹកចុះភ្លាមនាយចោទសួទៅbuiភ្លែត
ទាំងតក់ក្រហល់ដោយការចង់ដឹងនិងបារម្ភ

<អូនខ្លាចណាស់..ហឹកៗ..>buildមិនតបតថា
គេឈឺឬក៏អត់នោះទេ គេបែជាស្ទុះចូលទៅឱប
នាយក្រាស់ជាប់យ៉ាងណែន ដំណក់ទឹកថ្លាៗក៏
ហូរចុះមកកាត់ផែនថ្ពាល់ក្រពុំអត់ស្រាកស្រាន្ត

<កុំខ្លាចអីបងនៅទីនេះហើយ>Bibleលើកប្រអប់ដៃក្រាស់មាំអង្អែលខ្នងbuiថ្នមៗជាការ
លួងលោមបណ្ដេញអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចរបស់
មនុស្សជាទីស្រលាញ់

<ហឹកៗ..កុំទៅណាចោលអូនណា>buiនៅតែ
បន្តយំមិនឈប់ឈរទឹកភ្នែកហូរឡើងដាបជោគថ្ពាល់អស់ទៅហើយ

<បាទ!បងមិនទៅណាចោលអូនទេ បានហើយ
ឈប់យំទៅណា មនុស្សល្អរបស់បង>និយាយ
លួងលោមជាច្រើនម៉ាត់បញ្ចប់ប្រយោគលួងក៏
ថើបថ្ពាល់ឆ្វេងស្ដាំ2ខ្សឺតទាំងផ្ទៃមុខញញឹ

<ហឹម..អូនឈប់យំហើយ> buiបើកភ្នែកម៉ក់ៗ
សម្លឹងទៅកាន់នាយក្រាស់កែវភ្នែកមូលក្រឡង់
ខ្មៅស្រិលសម្លឹងមើលទៅbibleប្រៀបដូចជា
កូនឆ្កែដែលស្ដាប់បង្គាប់ម្ចាស់អញ្ចឹង

<ក្មេងឆ្លាត> បន្ថែមមួយខ្សឺតនៅលើថ្ងាស់ថែម
ទៀត

បន្ទាប់ពីនិយាយរឿងរ៉ាវប្រម៉ាណជាកន្លះម៉ោង
ក្រោយមក Bibleក៏បាននាំbuiចូលទៅងូតទឹក
សម្អាតខ្លួនឲស្អាតនឹងអាលបានចុះមកញាំុបាយព្រោះឮbuiរអ៊ូថាឃ្លានៗមិនឈប់សោះ
តែបើទោះបីមិនរអ៊ូថាឃ្លានក៏គេល្មមដឹងដែរថា
Buiឃ្លានព្រោះbuiសន្លប់អស់3ថ្ងៃទៅហើយ។