Ö̴l̴ü̴m̴ü̴ A̴r̴z̴u̴l̴a̴m̴a̴k̴

Ek Bölüm...

~•~

"Nereye gidiyorsun!"

[Sadece biraz yalnız kalmak istiyorum]

"Ama.."

[Durumumu rapor edersiniz..]

"..."

~•~

Nereye gitsem?
Nerelere gitsem?
Söyler misin ağabey?
Ben şimdi neredeyim...

Yorgun bedenimi de almış gidiyorum...

Bu yorgun beden.. ne zamandan beri benim oluverdi..?!

Karanlık!!!
Karanlık!!
Her yer karanlık!!!!

Işıklar...
Işıklara ne oldu!?!?!

Neler oldu da böyle oldu?!

Sana neler oluyor?

Hatırlamıyorum!
Hatırlayamıyorum!!

Neyi..
Neyi hatırlamaya çalışıyorum?!

Kalbimin derinliğindeki boşluk mu?
O hep yok muydu?

Yoksa hatırlamaya çalıştığım..
o boşluğun dolu olduğu zaman mı?

Öyle bir zaman...

Hiç oldu mu.....

.
.
.

Yürümeye devam ettim..
Sadece yürüdüm...
Ayaklarımın beni götürdüğü yere...

Aradan yıllar geçti..
Y-yani boşluğun olduğu zamandan bu yana
N-ne kadar zaman?

Aklımı...
Aklımı mı kaçırıyorum..?!

....

Dengemin bozulmasıyla bir yere tutunarak kendime gelmeye çalıştım
Az da olsa düşünmemek iyi gelmişti aslında..

Daha şimdi tutunduğum şeyin bir ağaç gövdesi olduğunu farkettim

Bu yer...
Hmmm
Yoksa!

Burası....
O bahçe!
Ama..ama çiçekler?!
Solmuşlar...

Burası.. gerçekten de küçükken ağabeyimle geldiğim o bahçe mi?

İnanamıyorum aynı yerden mi bahsediyorum?

Biraz daha yürüdüm ve

Evet!
Burası o bahçe..

Annem ve bir kadının birlikte çiçekler diktiği o yer..

Bir kadın...
Kimdi ki o kadın..?

Yürümeye devam ettim
Bulutların biraz dağılmasıyla dolunay kendini tüm ışığıyla göstermişti

Sonunda..bir ışık!

Olduğum yerde durmuş dolunayı izlerken dereden gelen su sesi ile irkildim

Ağaçlardan dolayı pek görünemiyordu ama.. sanki..
Orada biri vardı...

Ağaçlardan sıyrılıp ilerledim..
Ve gerçekten de dere kenarında oturmuş biri vardı...

Ay tüm ışığını onun üstüne vermişti sanki.. parıldıyordu adeta..
Sadece.. onun çevresinde çiçekler vardı...