Halen korkuyordum.Yemeği yerken elim titriyordu.Kafamda binlerce soru vardı.
"Hapse girecek miydim ? , Kaç yıl yatardım ? , Kaçabilir miydim?" Ama nereye kaçacaktım.
Bir anda kafamdaki sorular telefonumun kulağımı tırmalayan sesi ile dağılıp gitti.
Yine Helen arıyordu.Ne diyecektim ona ?
"Tatlım ben bir adam öldürdüm ve şimdide kaçmaya çalışıyorum mu diyecektim. Tabiki de hayır.
Telefon biraz daha çalmaya devam edince açmaya karar verdim.
"Neden açmıyorsun telefonunu ?"
"Özür dilerim, başım çok ağrıyordu uyuyamayınca da ilaç alıp yattım telefonumu da duymamışım."
"Neyse şimdi iyimisin ? "
"Evet şimdi daha iyiyim."
"Peki dışarı çıkacak kadar iyi misin ?"
Bir müddet düşündüm.
Evet dışarı çıkabilirdim kafamı dağıtmış olurdum.
"Tatlıım orda mısın ?"
"Haa evet burdayım burdayım bir an dalmışım."
"Eeee kararın ne ?"
"Evet olabilir ama benim ilk önce bir duş almam lazım."
"Peki o zaman ben 1 saate kadar sahile gelirim.Sahil senin için uygun mu ?"
"Evet ,tabiki de ordan da yemeğe geçeriz olur mu ?"
"Peki görüşürüz o zaman."
Adam duş aldıktan sonra üstünü giyinir ve dışarı çıkar.Herkes onu izliyor gibi gelir. Helen'ı gördüğü an onun yanına koşa koşa gider.
"Neler oluyor Adam ? Neden böylesin ?"
"Mmmm,seni çook özledim tatlım"
Adam sıkıca Helen'a sarılır.Helen şaşırır anlar bir şeyler olduğunu ama belli etmez.
Sahilde biraz gezdikten sonra yemek yemeye giderler.
"Tatlım neyin var ? Çok değişiksin yani ne bilim korkuyorsun sanki."
"Yoo bir şeyim yok tatlım." Tereddütle Helen'a baktı ve hızlı hızlı yemek yemeye devam etti.
Helen halen Adam'a bakıyordu. Adam'ın içindeki korku artmıştı.
lavaboya gidip yüzünü yıkadı ve geri yerine geldi.
"Yemeğini bitirdiysen kalkalımmı artık ? "
"Olur"
Adam Helen'ı evine bırakır ve geri sahile gelir.Biraz daha gezdikten sonra eve geçer...
