[PART 2]
Mr.Xiu&Lu..တို႔ကားေပၚတြင္စကားမ်ားလာသည္။
Luေျခေဆာင့္ၿပီးအိမ္ထဲသို႔ဝင္သြားသည္။Mr.Xiu၏မ်က္ႏွာသည္ေဒါသမ်ားႏွင့္
ျပည့္ေနသည္။Luကိုအခန္းထဲဆြဲေခၚသြားၿပီး..အခန္းတံခါးပိတ္လိုက္သည္။
အခန္းထဲတြင္.."ဒုန္း..ဒိုင္း..ဝုန္း" အသံမ်ားထြက္ေပၚလာသည္။
Lu၏ငိုသံမ်ားႏွင့္လဲျပည့္ႏွက္ေနသည္။..
အေဆာင္တြင္..Hunတစ္ေယာက္Luကိုအရမ္းစိတ္ပူေနသည္။
ေျခမကိုင္မိ..လက္မကိုင္မိျဖစ္ေနသည္။luကိုစိတ္ပူရင္းထိုညကုန္ဆံုးသြားသည္။
Hunအတြက္..ကံဆိုးေသာေန႔ေရာက္ရွိလာေလသည္။
အခန္းထဲတြင္...
Lu:အားကၽြတ္ကၽြတ္...နာလိုက္တာ.ဟုေရရြတ္သံေလးႏွင့္အတူLuလဲက်ေနရာမွထလာခဲ့
သည္။ခ်က္ခ်င္းပဲမွန္ေရွ႕ကို..ထသြားသည္။
Lu:OMG!!!..ငါ့မ်က္ႏွာ...သြားပါၿပီ။
Luမ်က္ႏွာညကMr.Xiuရိုက္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္..ဖူးေရာင္ေနသည္။တစ္ကိုယ္လံုးလဲကိုက္ခဲေန
ၿပီးေသြးအလိမ္းလိမ္းထြက္ေနသည္။Luစိတ္ဓာတ္အရမ္း
က်သြားသည္။ဘာကိုမွမလုပ္ခ်င္ေတာ့။လူအမ်ား၏ကဲ့ရဲ႕ျခင္းကိုခံရမည္ကိုလဲ..
ေၾကာက္ရြံလာသည္။Luဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုခ်လိုက္သည္။မွန္တင္ခံုတြင္..
ထိုင္လိုက္သည္။..ဟန္မပ်က္.တစ္ခါမွမလိမ္းဖူးေသာ..မိတ္ကပ္မ်ားလိမ္းျခယ္
လိုက္သည္။ဆြဲမက္စရာေကာင္းတဲ့..ေရေမႊးအေကာင္းစားဆြတ္လိုက္သည္။
ဗီရိုထဲ၌..လွပေသာ.ဂါဝန္ခရမ္းေရာင္ေလး..ကိုဝတ္လိုက္ၿပီးေဒါက္ဖိနပ္ေလးႏွင့္အလြန္ကိုလွပေနသည္။ဖူးေရာင္ေနေသာဒဏ္ရာမ်ားလဲမိတ္ကပ္ေၾကာင့္
မေတြ႕ရေတာ့ေခ်။
At the camp,
Mr.Yi:Everyone! Turn the page 44!Pls.Read it loudly!
ေက်ာင္းသားအားလံုးလိုက္ဆိုေနၾကေသာ္လည္း..Hunတစ္ေယာက္..စာထဲတြင္စိတ္မပါေခ်။
