ჩემი გახდები პატარავ

~12~

უკვე შუადღეა. ყველანი წასულები არიან და პალატაში მარტო ვარ,თავით საჭმელი მიდევს რომლის სუნიც კი მაღიზიანებს,ლანგარს ხელი ვკარი და ძირს დავასხი,დავაბნიე.ჭურჭელის მტვრევის ხმა მაღიზიანებს,ტვინს მიბურავს,უცნაურ შეგრძნებას მიტოევებს ისედაც ცარიელ სხეულში,ვცდილობ ავდგე და ჭურჭლის ხმაურით გამოწვეული ხმა როგორმე გავაჩერო, მაგრამ არ ჩერდება,პანიკაში ვვარდები,თვალები მებურება როგორც გასაწმენდ მინას,მხოლოდ ვიღაცის კივილი მესმის ვინც დახმარებას ითხოვს,თავბრუ მეხვევა,სხეული მეკრუნჩხება,ჩემი სხეული ვერცერთ ნაწილს ვეღარ ვიმორჩილებ,თითქონ მტოვებენ და სადღაც შორს მიდიან...

ჯონგუქი POV:

დღეს ჰოსოკმა დამირეკა და მითხრა რომ თაეს ჰოსპიტანში მიდიდოდა მოსანახულებლად და მკითხა თუ გავყვებოდი,ცოტა არ იყოს არ მომწონს მათი სიახლივე,მიუხედავათ იმისა რომ თაეს მიმართ ლტოლმასაც კი არ ვგრძნობ მისი ჩემ ბიძაშვილთან სიახლოვე მაინც მაიძულებს ვიეჭვიანო ან ვინერვიულო.არა იმიტომ რომ მათ შორის რამე ზედმეტი მოხდება უბრალოდ იმიტომ რო ვიცი რაც მოხდება ბოლოს...

Jhope POV:

დღს გადავწყვიდე თაესთვის შემევლო და მომენახულებინა,ჯონქუქმა წამოსვლაზე უარი გამნიცხადა და წითელი მარკა მიმაკრა სახეზე.ყვავილები ვიყიდე და თაეს საავანმდმყოფოსკენ დავადე თავი უკვე ასული ვიყავი რომ ვფიქრობდი შოკოლადი რატო არ ვიყიდეთქო მაგრამ ის ხო ცუდადაა შოკოლადი არ ეჭმევა!!კარზე დავაკაკუნე და შიგნი შევედი,შეგნით ახალგაზრდა ორსული საყვარელი გამოხედვის გოგო იწვა და ბავშვს უმღეროდა,ბოდიშის მოხდით გარეთ გამოვედი და საბოდიშოთ ყვავილებს დავუტოვე,მეორე სართულიდან მიმღებში ჩავედი და ადმინისტრატორს ვკითხე პაციენტი კიმ თეჰიონი რომელ პალატაში გატაიყვანეს-თქო,მითხრეს რომ მისი მდგომარეოდა უკეთესი იყო ამიტოს საოტერაციოდან პალატაში გადაიყვანეს.მეოთხე სართულზე ავედი და ჯახა-ჯუხის ხმა მომესმა,ამას ყურადღება არ მივაქციე და სარკასტულად ჩავიცინე კიდეც ვიფიქრე ვინმე გიჭი პაციენტი ექიმს თავს დაესხათქო,დერეფანს ღიღინ-ღიღინით გავუყევი და იმ პალატაში შევაბიჯე რომელზეც მომღებში მითხრეს,ცივ იატაკზე თეჰიონის პატარა სხეული ეგდო საჭმელში ამოსვრილი,კანკალებს,კივის, და დახმარებასბას ითხოვს მასთან მივვარდი სხეულზე ავიკარი და ბოლო ხმაზე გავჰყვირი რომ დახმარება გვჭირდება,ვხედავ თეჰიონის სხული უეცრად რეაგირებას როგორ წყვეტს თვალებს ხუჭავს და თითქოს ამ სამყაროს ეთიშება...
ფეხზე წამივხტი და ხელი წითელ ღილაკს დავაჭირე რომელიც პაციენტებისთვისაა განკუთვნილი, უეცრად ოთახში ექიმები შემოვარდნენ და თეჰიონი სადღაც გაათრის...

სამი საათი გავიდა და ექიმებისგან მაინც არაფერი ისმის,მეშინია რამე არ დაემართოს ან რამე რომ დაემართოს მამიდაშვილს რა ვუთხრა??იმიტომ არ დაგირეკე და გაგაფრთხილე თაეს ამბავი რომ შენი შემეშინდათქო??თუ უბრალოდ იმიტომ რომ შენზე გაბრაზებული ვიყავი რადგან არ გამომყევითქო??ანდაც იქნებ იმიტომ რომ თაეს ნახვა რომ არ გადაწყვიტე მეგონა შენთვის სულ ერთი იყოთქო??მეშინია ჯონქუქისთვის,ლისასთვის ან ბიჭებისთვი დარეკვის და იმის თქმის რო თეჰიონი სამი საათია საოპერაციოში აპარატზე შერთებულია და მე არცერთი არ გავაფრთხილე...საბოლოოდ ჯონქუქთან დარეკვა და ყველაფრის მოყოლა გადავწყვიტე რადგან ეს ჯოხი მარტო ჩემზე არ გადატყდარიყო...

-ჯონქუქქ!!

-ჰოსოკ რა ხმაგაქ!!

-თეჰიონი ის...

-რაა რა თეჰიონი რა ისს!!!

-პანიკური შეტევა დაეწყო!!

-მერე??ახლა როგორ არის??

-სამი საათია საოპერაციოში ყავთ!

-ექიმებმა რაო??

-უძლეველი ციხესიმაგრეა აქავრობა!!ამბავს არსად უშვებენ და არავის ანახებენ პაციენტს!!

-უკვე გზაში ვარ და რა დროც დამჭირდება მოვალ!! - ჯონქუქს გავუთიშე და დავინახე ვიღაც სიფათ მიტყეპებული ტიპი რომელიც საოპერაციოდან გამოდის და ბოლო ხმაზე ყვირის იმ პაციენტების სახელებს ვინც გონზე მოვიდნენ...

რამოდენიმე უცხო სახელებიდან ნაცნობი სახელი რომ ვერ გავიდე...

იმედები საბოლოოდ გამიცრუვდა...

~●~

(461 სიატყვა)