BAĞIRMA BE BANA! |HyunLix

22

"öf hadi kalkın be camış gibi uyudunuz"

minho ve jisung'u aynı odada yani minhonun odasında bırakmıştım. sevgililer zaten en fazla ne olabilir.

"eğer ses vermezsiniz tekme atarım"

bekledim. ses yok saat 2 yi çoktan geçmişti ama bunlar hala uyanmamıştı

kapıya tekme atarak içeri girdim. tahmin ettiğim gibi uyuyorlardı. ama yatak dışında heryerde.

jisung gardolaba yaslanmış oturur şeklinde elindeki yastığa sarılarak, minho ise yerde tek ayağı ve kolu yatağın üstünde uyuyorlardı.

"üff kalkın be saat kaç oldu. içerisi leş gibi kokuyo naptınız be?"

içeri girip pencereyi açtım.

"yok bunlar böyle uyanmayacak. ama ben ne yapacağımı bilirim"

mutfağa gidip 2 bardan su doldurdum. yukarı çıkıp ilk önce minhoya sonra jisungun yüzüne suları attım.

"ananı si- noluyo be sabah sabah"
minho kısık gözlerle ne olduğunu anlamaya çalısıyordu. jisung ise bana sövüyordu.

"yani amac ne lix niye uyandırdın bizi sabah sabah"

"ne sabahı be?saat 3 e geliyo kalkın duşa girin bi leş gibi kokuyorsunuz"

onlar duşa girerken bende onlara kahvaltı hazırladım. mısır gevreğine süt koydum yani onlara uğraşıcak halim yok.

onlar çıkana kadar bende tekefonumla ilgilenmeye karar verdim.

hwanghynjn ve leelix Instagram konuşması

özelim'i neden çekiyorsun?

evet önemli bir şey konuşucaktık

fakat unutmam kadar normal bir şey yok

eğer o fotoğrafı silmezsen

seni dava ederim

biliyor musun çok korktum

artık konuşalım ve muhattap
olmayı keselim

iyi olur

Wattpad'de birisi senin ve
benim fotoğraflarımı
izinsiz kullanmış

anladım peki ne yapacaksın?

bilmiyorum sanırım
kitabı silmesini isteyeceğim

hah çok zekisin

oda hemen kabul edecek
değilmi?

tehtit ederim

ne yaparsan yap hyunjin
uğraşma benle

telefonu kapattım. jisung ve minho duştan çıkmış hazırladığım mükemmel kahvaltıyı yiyorlardı.

"abi buna kafamda dinozirlar çiftleşiyo amk"

"benimde sungie benimde"

"kesin sesinizi yemeğinizi yiyin. sonra zıbarıcaksanız yatın zıbarın benim başımda vır vır"

minho nun bana öldürücü bakışlar attığını biliyordum ama umrumda değil yani.

onlar yemeklerini yiyip geri yattılar bende canım sıkıldı parka gittim.

orada oynayan çocukları izledim aklıma kendi çocukluğun geldi. ailem beni asla dışarı çıkarmıyordu benim dışarıyı hak etmediğimi derslerimin kötü olduğunu söyleyip duruyorlardı. eve özel öğretmenler geliyordu. dışarı çıkamıyordum.

daldığım yerden bir kız çocuğunun sesiyle uyandım

"abi iyi misin gözlerin dolmuş neden ağlıyorsun? ağlama al bak çikolatamı alabilirsin"

küçük çocuğa döndüm gülümseyerek bana bakıyordu. bende karşılık verdim.

"teşekkür ederim minik insan ben iyiyim ve çikolatanı sen yemelisin"

kıkırdadı

"küçük insan mı? bu ismi çok beğendim. ama çikolatayı sen al bende bir tane daha var"

konuşmama izin vermeden çikolatayı kucağıma koydu ve annesinin yanına gitti. çikolatayı yemeye başladım biraz sonra eve gittim. bu küçük insan beni mutlu etmişti

------------
kusura bakmayın yb atamıyorum okul var😭😭

oy ve yorum?

deli çocuğum benim çok seviyorum💗

s

izi de çok seviyorum 💙