ေတာင္ငူေဆာင္သည္ တကယ္ကိုပင္ လွပလြန္းသည္။ ကဗ်ာဆန္လြန္းသၫ့္ေနရာလည္း ျဖစ္သည္။ ျမန္မာစာပါေမာကၡမ်ားစြာကို ေမြးဖြားရာ၊ ျမန္မာစာေပကို အဆင့္အတန္းရိွစြာ ေခတ္မီစြာျဖင့္ ျဖန႔္ေဝလက္ဆင့္ကမ္းရာ ေနရာလည္း ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ့ေျမဝယ္ ျမန္မာတို႔၏ အမ်ိဳးသားဘာသာျဖစ္ေသာ ျမန္မာဘာသာမ်ားကို တိမ္ေကာမႈမရိွေစရန္ ေစာင့္ေရွာက္ထားေသာ ေနရာလည္းျဖစ္ေလသည္။
အေစာတစ္ေယာက္ ေတာင္ငူေဆာင္သို႔ ေရာက္ခဲ့သည္မွာ တစ္ပတ္ပင္ရိွၿပီး ျဖစ္ရကား အေတာ္ပင္က်င္လည္၍လာသည္မဟုတ္ေသာ္လည္း ရန္ကုန္တကၠသိုလ္တြင္း အေတာ္ပင္ က်က္မိေနၿပီလည္း ျဖစ္သည္။ ယခုမနက္ခင္းတြင္ အတန္းခ်ိန္အခ်ိဳ႕ရိွေသးသည္မို႔ စာအုပ္မ်ားကို လက္တြင္းတြင္ ပိုက္ကာ ရွမ္းပင္နီ ေခ်ာခ်ည္လြယ္အိတ္ကေလးကို လြယ္ရင္း စာသင္ခန္းမ်ားဘက္ ခပ္သြက္သြက္ ေလ်ွာက္၍လာသည္။
“အေစာ”
“ဗ်ာ အစ္ကို”
“သြားေတာ့မလို႔လား”
“ဟုတ္”
“အေစာ ဟိုဟာေလ”
“ဟုတ္”
“Fresher Welcome အတြက္ စီစဉ္ထားဦးေနာ္”
အေစာက မ်က္လံုးကေလး ဝိုင္းေငးေမာရင္း
“ဗ်ာ ဘာျပင္ဆင္ထားရမွာလဲ”
“အေစာ မညာပါနဲ႔ကြာ၊ အေစာ ေစာင္းတီးတတ္တယ္ဆိုတာကို အစ္ကိုၾကားၿပီးၿပီ”
“ဟာ သတင္းအပ်ံ့ ျမန္လိုက္တာ”
“ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာက ဒီလိုပဲေလ ညီရဲ့”
ေျပာ၍ ထြက္သြားေသာ ရသကို ၾကၫ့္ရင္း အေစာတစ္ေယာက္ ပါးစပ္ပင္ ျပန္မပိတ္ႏိုင္ျဖစ္ခဲ့ရျပန္သည္။
>>><<<
“ဟဲ့ အေစာ... နင္ welcome ပြဲက်ရင္ ေစာင္းတီးေပးရမယ္တဲ့”
“ဘယ္လို”
“ဟုတ္တယ္ေလ နင္ပဲ ေစာင္းတီးတတ္တယ္ဆိုၿပီးေတာ့”
“ဒါေပမယ့္ ငါမတီးတာ ၾကာၿပီေလ”
“ဪ နည္းနည္းပါးပါး ျပန္က်င့္ၾကၫ့္ေပါ့ဟာ”
YOU ARE READING
အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ... အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္.. (Completed)
Teen Fictionဘဝ၌ မထင်မှတ်ထားသော အရာများသည် ရုတ်တရက် ပေါ်လာတတ်သည်။ ထိုနည်းတူ ရုတ်တရက်လည်း ပျောက်သွားလိမ့်မည်။ သို့သော် အချို့အရာတို့မှာမူ ထိုသို့ ရုတ်တရက် ပျောက်ပျက်သွားလေ့မရှိပါ။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော်...
