Kalpsizin biri demişsin hani, bari yorgun argın bakışalım.. Kulağıma dolan şarkıya belli belirsiz eşlik ederken otobüs durağına yürüyordum. Bu hayatta benim için vazgeçilmez olan şeylerden biriydi müzik..
Okulumun başlamasına yetişecek şekilde gelen otobüse bindiğimde, cam kenarında bir yerin boş olduğunu görüp oturmuştum. Müzik eşliğinde yolun akıp gitmesini izlemek gerçekten huzurluydu. Bu huzuru bozacak tek şey bugün olacak matematik sözlüsüydü sanırım. Aslında sorun sözlü veya düşük almam değildi. Sorun ailemdi...
Düşük aldığımda verdikleri tepkiler hep çok ağır oldurdu. Hak etmediğim hakaretlere maruz kalırdım. Kendimi savunduğumda ise aldığım cevap biz senin iyiliğini düşünüyoruz olurdu.. Siz benim iyiliğimi düşünmeyin.
Evet ailem fiziksel bir hasar vermiyordu, ama mental olarak çok yorulmuştum.
Nihayet gelmem gereken durakta indiğimde kulaklığımı çıkartıp cebime koymuştum. En fazla 3 dakika olan okul yolunu hızlıca yürürken ilk adımı da okul bahçesine atmış oldum. Okula girip bizimkilerin her zaman olduğu yere baktığımda onlar da beni fark etmiş olacak ki bana doğru el sallamaya başlamışlardı. Bu çocuklar benim ailemdi gerçekten.
"Günaydın beyler", "Günaydın lan hiç gelmeseydin" "Arabam yok benim otobüsle geliyorum mal yoongi" "Lan söylesene alayım seni gelirken" "Yok abi yok sağol" Yoongi ile kısa konuşmamızın üzerine diğerleri de konuşmaya dahil olmuş ve ders zilinin çalmasıyla sınıflarımıza dağılmıştık.
Yanımdaki hoseok ve arkamdaki namjoon ile ders dinlemek ne kadar mümkünse o kadar adapteydim. Matematik sözlüsü için hem kendimin hem bunların götünü kurtardığımdan bu gün daha da yapışkan davranıyorlardı. Zar zor dinlediğim fizik dersinden de fazla birşey anlamamıştım zaten.
"Bu kadının dersi hiç çekilmiyor be abii" diyen Hoseok'a ters bi bakış atmıştım. "Sanki dinliyorsun gerizekalı" diyip Hoseok'a bi tane geçiren Namjoon'a kıkırdamıstım. Bizimkilerin yanına gidiyorduk.
Günün geri kalanı hızlıca geçip gitmişti ve bu sürede sözlüyü de olmuştuk tabii. 40 dakikalık dersin 20. Dakikasında önümdeki soruları çoktan bitirmiştim. Yanımda ecel teri döken arkadaşlarıma da yardım ettikten sonra kağıdı vermiştim. Zilin çalmasıyla Hoseok ve Namjoon'un üstüme atlaması bir olmuştu. Onların gösterdiği küçük çaplı sevinç gösterisinden sonra sağ olarak çıktığıma sevinecektim neredeyse..
Eve gelip annemden bi ton laf yedikten sonra yemek yiyip, kendimi odama, yani evin içindeki "evime" kapatmıştım.
WhatsApp girdiğimde kayıtlı olmayan bi numaradan mesaj geldiğini görmüştüm.
____________________________
05********* Merhaba Taehyung. Ben Jungkook yazıldığın kurstaki boks hocanım. Cho'ya müsait olduğun günleri vermişsin bende ona göre bir program yaptım. Saatleri uymazsa söylersin ayarlarız.
*Fotoğraf*
____________________________
Fotoğrafa tıkladığımda salı günü 5-6 Perşembe 5-6 cumartesi ise 4-5 de olan çalışma programıma göz gezdirdim. Benim için sıkıntı yoktu. Ailemin ne dediği veya diyeceği de umrumda değildi. Çalışma saatlerinin yanında yapılan beslenme programı, ve uyku takibi için yapılan programa da kısaca baktıktan sonra fotoğrafı kapatıp cevap yazmaya başladım.
____________________________
Taehyung Merhaba Jungkook. Yaşını bilmiyorum ve herhangi bir hitap şekli eklemedim. Her neyse program bana uyuyor. Yarın zamanında kursta olurum.
Birsey sorabilir miyim acaba?
05******** Pekala sevindim ve Jungkook diyebilirsiniz. Buyrun?
Taehyung Size neden bu kadar bayılıyorlar?
05*********
Taehyung:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
