Fears Among Us 1: Unwillingly Willing To Risk

1

1

"Hi, good morning" bati ko.

Agad na napabaling sa'kin ang tingin ng aking mga kasama. Nagsitayuan ang mga ito at saka lumapit sa'kin, ang iba ay yumakap at ang iba naman ay nginitian lang ako.

"How's your exams Art? Isang linggo ka rin naming hindi nakita" Joro said after hugging me.

Matapos ang ilang batian ay nakaupo na rin ako. Agad naman nila akong pinalibutan.

"Ang aga mo ngayon ah? Mamaya pa naman klase mo, bakit ka nandito na kaagad?"

"I have something to discuss that's why I'm here, and to answer your question Joro, I'm doing good. Thank you for asking"

"Nakakapagtampo naman. Kung wala ka pa palang sasabihin sa'min ay hindi mo manlang kami dadalawin" pagdadrama ng isang kasama ko at napatawa nalang ako.

"I missed you too Alli"

Mga pang-aasar nalang ng kasamahan ko ang maririnig habang namumula naman sa hiya si Alli. I know that she has a crush on me and I'm fine with it.

"Grabe naman, sana lahat namimiss ng crush"

"Okay, balik tayo sa usapan natin" aniko, sinusubukang alisin ang atensyon nila sa pang-aasar kay Allison nang manpansin kong masiyado na itong nahihiya.

"As I was saying, I think I might find a solution para masave ang club natin" paninimula ko.

Their eyes lit up as soon as I said those words. Excitement can be seen all over their face. "Really? You're not joking?" hindi nila makapaniwalang tanong.

"I'm not"

"Then, how can you save us?"

I wasn't able to answer when they asked me that. Doon lang nagsink in sa'kin yung mga nangyayari.

Fudge, am I really gonna do it? The pressure, expectations, walls, and cages? Am I ready for it?

"I..."

Silence.

"I will join the SSG and then try to convince the headmasters to change their decision. It will take some time and I can't guarantee that it will work but, there's nothing to lose. So why don't  I give it a try, right?"

Medyo kinabahan na ako nang hindi sila magrespond sa sinabi ko. Hindi ba sila sang-ayon?

"OMG! YOU'RE REALLY GONNA DO THAT FOR US, ART?! AHHH WE'RE SO LUCKY!"

Nagulat ako nang bigla silang magsigawan sa tuwa. Warmth surrounds my heart while I look at them. Of course I'll do it, they're my family. Ayokong mawala yung mahal naming club.

Tumango na lamang ako bilang sagot.

"We'll support you in that Art, thank you so much for doing this" ani Joro at nginitian ko nalang siya.

Nanatili pa ako ng medyo matagal sa room namin para makipag-usap sa kanila. Nang malapit nang mag 11 ay umalis na rin ako para pumunta na sa room namin. Hinatid pa ako ni Joro dahil bitbit niya yung ipipresent namin mamaya.

"Thank you" pasasalamat ko nang mailapag niya sa table ang project namin.

It was a miniature cell— animal cell to be exact na ginawa rin namin ng halos dalawang linggo. I also checked our presentation kaninang umaga kaya naman kahit na ala-una pa talaga ang pasok namin ay maaga akong gumising.

"No worries, good luck on your presentation later Art"

Inayos ko na ang gamit ko nang umalis na ang lalaki. Narinig kong bumukas na naman ang pinto kung kaya naman napatingin ako doon.