Düşünmek, insan düşündükçe daha fazla düşünür ve daha fazla ve daha da fazla.. bu döngü böyle devam ederdi.
Hiç bitmeyecek işin içinden çıkılmayacak bir kavram.
Bir okyanusun ortasında pusulasını kaybetmiş bir kaptan, ne yapabilirdi ki? Elinden ne gelirdi?
Ben de bundanım. Hayatınıza biri/birileri gelir ve bir anda tüm hayatınız değişir, her şeyiniz o insanlara göre olmaya başlar, onlar sizi bir yere kadar misafir eder ve yol gösterir, siz ise onları hayatınızın merkezine koyarsınız.
Hissediyor kendimi karanlığa saklıyorum.
Odasına geçerek güçsüzce yatağının üstüne uzandı ve gözlerini kapattı. Bir evi olsun isterdi,gün sonu geldiğinde dinlemeceği, rahat hissedeceği bir de o evde onu bekleyen birini isterdi, yanına kıvrılıp ona bakışı bile iyi hissettirecek birini.
Bazen böyle hayal kurardı, öncekinin aksine artık hayal kurmayı sık sık yapmazdı. İleriyi hayal ederdi, ileride özgür olabilecek miyim?, Biri beni sevecek mi?, Sonra gerçekler hayalinin ortasına gelir ve derdi ki, seni öz baban bile sevmiyor, kim kalpten sevsin ki?
Bu düşünce boğazını sıkar, bir an nefes almamasını sağlardı.
Daha önceden düşmüştü birilerinin sevgi ağına, sırf sevgi alıyor diye kendini kaybetmiş, neredeyse köleleri olmuştu o insanların. Şimdi hatırlamak istemezdi, kimse ona gerçek sevgi göstermemişti.
İşini görmüş sonra da kenara atmıştı.
Ayna buna da şahitti.
Sen kırık bir temelin üstüne bina dikebilir misin?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
