Klaveria Kingdom

Bölüm-1: Yıldızlara Dokunan Krallık

Asteria'da yıldızlı bir geceydi. Gökyüzü tüm ihtişamını sergilemekten kaçınmıyor, göz alıcı yıldızlarını Dünya'ya yağdırmaktan çekinmiyordu. Göze çarpan büyüklükte 3 yıldız Dünya'ya kaydı. Biri tam Erura Köyü'nün üstüne doğru kayıp, köyü aydınlatmıştı. Köy halkı hayranlıkla kayan yıldızı izliyordu. Erura, çokta refah içinde olmayan bir yerdi. Çoğunlukla açlık çeken köy halkı için düşen yıldız onlar için umut ışığıydı. Bir şeylerin düzeleceğine olan tüm inançlarını, tüm umutlarını bu yıldıza yüklemekten çekinmemişlerdi. Köyün iki hanedanında ise acılı bir doğum gerçekleşiyordu. Köyün farklı sokaklarında bulunan bu hanedanlarda çığlık sesleri kesilmiyordu. 2 evin sakinleri de oldukça telaşlılardı. Tüm köy halkı gökyüzünde yavaşça ışığı sönen yıldızı izlerken, ev sakinleri gözlerini bile çevirememişlerdi.

Acılı geçen süreç sonuca ulaşmıştı. Bir evde Manirery adında bir oğlan, diğer evde ise Sue adında bir kız doğmuştu. Sabah olduğunda bu iki aile sevinçle tüm bu olanları kutlamıştı. Köy halkı da dahil olmak üzere, dün gece düşen yıldızdan dolayı bu çocukların kutsandığını düşünmüşlerdi. Köyü refaha erdireceklerine inanıyorlardı. Aslında farkında olmadan iki çocuğa da umutlarını bağlamış, büyük sorumluluklar yüklemişlerdi.

Birkaç yıl geride kaldı. İki çocukta 5 yaşına basmıştı. Manirery, Sue'ye kıyasla olanları daha çabuk kavrıyor, daha hızlı gelişiyordu. Asteria yaratıkların olduğu bir kıtaydı, Erura ise kara ormanın sınırında olan bir köydü. Yer yer yaratıklar tarafından saldırıya uğruyor, köylüler fakirliğe sürükleniyordu. Dolayısıyla Manirery, güçlü olmayı zorunluluk olarak görmüyordu, güçlü olmak istiyordu. Hem ailesini korumak için, hemde kendini bildi bileli yanında olan Sue'yi korumak için... Manirery sayesinde köy biraz daha rahatlamıştı, yetişkinlerle yan yana yaratıklara karşı geliyor, kendini her geçen gün daha da geliştiriyordu. Sue ise bunca takdiri Manirery'nin görmesini doğru buluyordu. Buluyordu bulmasına ama içinde bir rahatsızlık hissediyordu. Belki de kıskançlıktı, onun gibi güçlü olmak, halk tarafından takdir görmek istiyordu. Sonuçta aynı yaşta olmalarına rağmen, aynı kutsanmış gecede doğmalarına rağmen bütün takdiri Manirery'nin toplaması adil miydi, Kim bilir?

Köy, Kara Orman'ın sınırında olmasına karşın güçlü yaratıklar tarafından saldırıya uğramıyordu. Genelde basit yaratıklardı bunlar, güçsüz çelimsiz yaratıklardı. Yine de normal köy halkına göre oldukça zorluk çıkarıyorlardı. Fakat bir şeyler değişmişti, yaratıklar oldukça aptallardı ama yine de zeka kırıntılarına sahiplerdi. Belki düzgün düşünemiyorlardı fakat toplu bir bilince sahiptiler. Köyün, yüksek seviyeli saldırılara uğramamasının bir sebebi vardı elbet, az olan büyü gücü... Sue ve Manirery artık oldukça güçlenmişlerdi. Savaşarak geçen yılların ardından 10 yaşına basmışlardı. İkisi de kolaylıkla yetişkinleri geride bırakmıştı, köyün savunmasını tek başlarına üstleniyor, onlara bağlanan umutları boşa çıkarmıyolardı. Gelişen büyü güçleri sayesinde daha verimli tohumlar elde edebiliyorlardı. Köy refaha kavuşmaya başlamıştı. Ama söylendiği gibi, köyün büyük saldırılara uğramamasının sebebi az olan büyü gücüydü. Yaratıklar artık Erura Köyü'nü görmezden gelemiyorlardı. Oldukça güçlü 2 kaynak kendini belli etmeye başlamıştı. Olanlardan habersiz olan Sue ve Manirery büyü güçlerini saklamıyorlardı. Nerden bilebilirlerdi ki, saklanabildiğinden veya ne kadar güçlü kaynaklara sahip olduklarından haberleri bile yoktu.

Yıllar akmaya devam etti, Sue ve Manirery 16 yaşlarına basmışlardı. Köyde 16. yaş günü yetişkinliğe adım olarak nitelendiriliyordu. Köy için yaptıklarına karşın, köy halkı çocuklara tören düzenlemişti. Hem yetişkinliğe adım attıkları için, hem de köyü bu zamana kadar savundukları için. Kutlamalar bitmişti, hava kararmış gökyüzü yine tüm ihtişamını sergiliyordu. Manirery köyün biraz dışına çıkmış çimenlere uzanmıştı, Sue ise onu takip etmiş hemen yanına uzanmıştı. İkisi de soluksuz gökyüzünü izliyordu, gökyüzünün muhteşemliğini... Manirery, Sue'ye döndü, dedi ki:
"-Biliyor musun, bir gün yıldızlara değen bir krallık kuracağım. Halkı sefalet içinde olmayacak, yaratıkları düşünmelerine gerek kalmayacak..."