Uyandığımda bir evdeydim denizin nerede olduğundan haberim yoktu ah güzel denizim ölmüş müydü acaba gözlerim dolmaya başladı ve o anı hatırlamaya çalıştım nasıl geldim buraya düşün Yaren düşün off en son Furkan vardı ve mendil tuttu- MENDİL EVET BUYDU beni bayılttı ve buraya getirdi Allah'ım sen kurtar bu piskopattan, derken aklıma tekrardan denizin benim yüzümden ölebilecegi geldi. Bacaklarımı gogusume çekip ağlamaya başladım ve sesimi duyacak o ki kapının kilidi açıldı...
Furkan: iyi misin?
Yaren: aglayarak iyi olabilen tek insanım serefsiz
Furkan: böyle olması gerekiyordu, o beni sevmiyordu bende onu öldürdüm şimdi ağlamayı bırak yoksa cenazesine katılamicaksın!.
Yaren: c-cenaze mi?
Furkan: evet hadi üstünü giyinde gidelim (yatağa bir kombin bırakıp odadan çıktım.)
Yaren: hayır hayır, denizim bıraktı beni ( ağlamaya başladım, ve o pisligin bıraktığı kıyafete baktım.)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Furkan içeri girdi ve arabaya doğru gitmeye başladık arka koltuğa oturdum o ise müzik açmış dinliyordu bense ağlamaktan gözlerim şişmisti. Sonra cenaze alanına yaklaşık aşağı inip tabuta sarıldım daha şiddetli ağlamaya başladım hoca dua okuyordu Furkan arkamdan sarıldı...
Furkan: hadi gidiyoruz
Yaren: öldü o ö-öldü
Furkan: iyi degilsin gidelim güzelim
Yaren: dokunma bana!
Furkan: zorluk çıkartma
Yaren: ( Kaçmaya basladim arkamı dönüp ona bakicakken önüme çıkan taşla yere düştüm o ise bunu fırsat bilip beni bayılttı. Sonrası karanlık...)
Furkan: ( Yareni kucağıma alıp geri o eve götürdüm fazlası ile yorgundum bu yüzden ona sarılarak uyudum.
Yaren: ( Uyandığımda gene o evdeydim ama bu sefer o Furkan ayısıda bana yapışmıştı oflarak kalkmaya çalıştım.) Bölüm sonuuu
