Tokyo Revengers x Reader

°Toman x reader°

Baban tarafından taciz edildiğini öğrenseler Toman nasıl tepki verirdi?

Oi, y/n! Yine geciktin."

Utanarak başını eğdin ve özür diledin.

"Üzgünüm Draken-kun. Babama bakmak zorunda kaldım"

Liderlerin hepsi sesinizdeki titremeyi ve hüznü hissettikleri için size baktılar. Çetedeki tek kız üye sendin. Mikey özellikle seni aralarında istedi, sana kendini korumayı öğretti. Şimdi herkesi bir toplantı için toplamıştı ama sizin başlamanızı beklemek istedi. Ama 15-20 dakika geciktin.

Zor bir hayatın oldu. Geçen yıl anneni kaybettin ve annen gittiğinden beri baban çok içki içiyordu. Sarhoşken de seni dövdü.

Hiçbir arkadaşınız bunu bilmiyordu, bazen uzun kollu kazaklarla, bazen de fazla makyajla yara izlerinizi gizlerdiniz. Sorduklarında kansızlık olduğunu, üşüdüğün için uzun şeyler giydiğini söylerdin. Kız olduğun için sorgulamamaya çalışıyorlardı ama arkadaşların bazı şeylerin farkındaydı.

Mikey hiçbir şey söylemeden başını salladı ve Draken toplantı için herkesi yerlerine aldı.

Toplantı bittikten sonra üyelerden biri sana çarptığında acıyla irkildin ve karnını tuttun. Çocuğun bu kadar sert vurulmadığını herkes gördü, neden bu kadar canının yandığını anlamadılar. Senden özür diledikten sonra gitti ve Mikey sana seslendi.

"Oi, y/n-chan! Yaklaşır mısın lütfen?"

Mikey'nin neşeli ve yumuşak sesinden ne olduğu anlaşılmıyordu. Başını salladın ve onun yanına doğru merdivenlerden çıktın. Elini omzuna koydu ve gülümsedi.

"Y/n-chan, biz arkadaşız değil mi?"

Şaşkınlıkla ona baktın ve başını salladın. Bu soru nereden geldi? Gülümsedi ve devam etti.

"Bana güveniyorsun değil mi? Ben ve buradaki herkes?" Başını iki yana salladın "Senden bir ricam var. Gömleğini kaldırabilir misin?"

Sen ve diğerleri şok içinde Mikey'e baktınız. Draken biraz daha yaklaşıp arkanda durduğunda ne olduğunu anlamış olmalı.

"Mikey-kun! Bu ne anlama geliyor şimdi?"

Mikey sana biraz daha yaklaştı ve yüzüne baktı ama sen gözlerini ondan kaçırıyordun. Aslında ne yapmaya çalıştığını anladınız. Adam sana vurduğunda bunu görmeliydi ama bunu bilmesine izin veremezdin. Çenenden tutarak kaldırmak istediğinde, çenendeki fondötenle kapattığın morluk acıdığında elini çekti ve sıktığı dişlerinin arasından konuştu.

"Y/n-chan, gömleğini yukarı çek yoksa ben çekerim!"

Mikey'nin gözlerine baktın ve onun kızgın olduğunu ama sakin kalmaya çalıştığını gördün. Onu daha fazla kızdırmak istemedin ve yavaşça gömleğini yukarı çektin.

Mikey karnında gördüğü morlukla yumruğunu sıkarken çevredeki herkes sana olan öfkesini saklamaya çalışıyordu. Uzun zamandır onların arkadaşıydın ve seni koruyamadılar. Bu hepsini üzdü.

"Bunu senin piç baban yaptı, değil mi? Neden bize y/n söylemedin?"

"Mikey..."

"Y/n-chan, seni koruyabilirdik."

Mitsuya'ya döndün ve kafanı salladın.

"O benim babam Mitsuya, onu incitmeni istemiyorum."

"Ama seni incitiyor!"

Draken'in kızgın sesiyle irkildiğinde gözlerin yaşlarla doldu. Hayır, Draken yüzünden değil, haklı oldukları ve sen çok boktan bir durumda olduğun için.

Mikey başparmağıyla yavaşça gözlerinizi sildi ve ona bakmanızı sağladı.

"Sadece onunla konuşacağız tamam mı? Sadece sana bir daha dokunmadığından emin olmak istiyorum."

Gülümseyerek söylediklerinde ne kadar ciddi olduğunu ve gerekirse babanı tanınmaz hale getirebileceğini biliyordun.

"Mitsuya, onu yanına alabilir misin? İşimiz bitince geleceğiz"

Mitsuya başını sallayıp çocuklara gitmelerini işaret ederken Mikey sana gülümsedi.

...

"Luna, Mana, lütfen onu rahat bırakın."

Mitsuya kız kardeşlerini uyardığında sen gülümseyip zilin çalmasıyla kapıya döndün. Mitsuya sana gülümsedi ve kapıyı açtı ve liderler içeri girdi. Ayağa kalkıp heyecanla onlara baktığınızda, Mikey iri gözleri kapalı bir şekilde size gülümseyerek yanınıza geldi.

"Y/n chan, yarın Ken-chin ile gidip eşyalarını topla. Artık o adamın yanında duramazsın."

Omzundaki ellerine baktığında parmak boğumları kırmızıydı. Neler olduğunu anladın ve Mikey'e sımsıkı sarıldın ve ağlamaya başladın. Tüm hayatının değişmek üzere olduğunu biliyordun.

Bölümlerin oy sayısı yükselince yb atacağım çünkü 200-300 kişinin okuduğu bir bölüme 8-14 oy gelince moralim bozuluyor.

Ama boş vaktim var belki bu yazdığımı dinlemem ve 10 bölüm ardarda bile atabilirim (⁠･⁠ω⁠･⁠)⁠つ⁠⊂⁠(⁠･⁠ω⁠･⁠)