အကို့!
ဗျာ။
မထသေးဘူးလား။
ဟာအစောကီ့းရှိသေးတာကို။
ကြည့်အုန်းငါးနာရီပဲရှိသေးတယ်လေ။
ဘာစောရမှာလဲ၊မြန်မြန်ထ၊အဝတ်စားလဲ၊လမ်းရှောက်မယ်။
ဟုတ်ပါပြီဗျာ။
ခများလေးလုပ်မှမြို့အုပ်မင်းနဲ့တောင်မတူတော့ဘူး။
အဲ့ဆိုလဲမလိုက်နဲ့လေကို့ဟာကိုသွားမယ်။
ဟောဗျာ
စိတ်ဆိုးသွားတာလား။
စိတ်ဆိုးစရာလား၊မဆိုးပါဘူး
ကိုယ်နဲ့လဲဘားမှမဆိုင်ပဲ။
ဟာ၊ဘာမဆိုင်ရမှာလဲ၊ဆိုင်တယ်။
ဘာဆိုင်လို့လဲ၊မဆိုင်ပါဘူး။
ဆိုင်တာပေါ့၊မြို့အုပ်မင်းရဲ့အမျိုးသားလေးပဲဟာ။
ရှောက်ပြောမနေပါနဲ့မြန်မြန်လုပ်တော့။
ရှောက်မပြောပါဘူး။
ဟုတ်ပါပြီထပါတော့။
ရိုးရိုးမထပါဘူး။
အဲ့တာဆိုဘယ်လိုထမှာလဲ။
အဘွားပေးမှထမှာ။
ဟား၊ဟား။
နေခဲ့လိုက်တော့အဲ့မှာ ။
မပြောတော့ဘူး။
ခနလေးလိုက်မာ။
အကို့။
ပြောလေ။
အကို့ကိုမေးစရာရှိတယ်။
မေးလေ။
အကိုနဲ့မမြတ်ယမင်းနဲ့ဘာလဲဟင်။
သူနဲ့ကဘားမမဟုတ်ပါဘူး။
မိဘတွေစတာကိုအတည်မှတ်ပြီးအကို့နားလိုက်ကပ်နေတာ။
စိတ်ထဲမထားနဲ့။
ဟုတ်။
အခုဘယ်သွားမှာလဲ။
မနက်စာသွားစားရအောင်လေ။
အွန်သွားမယ်လေ။
အကို့၊
ဘာပြောဖို့လဲ။
ဖုန်းလာနေတယ်။
အေအေလာပြီ။
ဟလို။
ဟလို့အမေ။
အေသား၊အမေတို့နောက်ငါးလလောက်နေရင်သားရှီလာခဲ့မှာ။သမီးလေးနဲ့လဲစေ့စပ်ဖို့ပေါ့ကွယ်။
