Ve tabloyu öyle seyrederken baba evimi özlüyorum
Yeniden çocuk olmak istiyorum.
Fırtına çıktığında pencereden bakmak istiyorum.
Bulutlar alçaldığında , gök gürleyip , dolu yağdığında.
Gün karardığında. Ve ilk aşkım düşüyor aklıma. Onu bir daha görmek istemiyorum.
Eve dön!
Ve üzerinde oturup düşündüğüm bank geliyor aklıma:
Ne olmak istiyorsun? Öğretmen veya doktor?
Doktordan çok öğretmen olmak istemiştim. Hastaları iyileştirmekten çok, sıhhatli olanlara bir şeyler vermek, daha güzel bir geleceğin inşaası için ufak bir taş vermek istemiştim.
Bulutlar dağılıyor, kar gelecek.
Eve dön!
Doğduğun eve dön. Dünyada hâlâ ne arıyorsun?
Mesleğim artık beni mutlu etmiyor.
Eve dön!
-Tanrısız Gençlik
