"Nehir, birçok kez yüzüstü bırakılmasına rağmen gülümsemekten asla vazgeçmedi. Irmak, tüm bencilliğine rağmen içindeki fedakâr kızı hep korudu. Deniz, çok sevdiği popülerliğini kaybediyor olsa da benliğinden asla ödün vermedi. Cem, esprileriyle bulanmış neşesini bir an olsun kaybetmedi. Batu, ne kadar üzülmüş olursa olsun yine de aşkı için hep bir aralık kapı bıraktı. Kıvanç, Hazel'e rağmen içinde bir yerlerde eski Kıvanç'ı yaşatmaya devam etti. Ozan, hayatına aşkı sokmak istemiyor olmasına rağmen, acısını Irmak'la dindirmeye karar verdi. Damla, yaptığı büyük hatadan sonra her şeyi göze alıp hatasını telafi etmeye çalıştı. İnci, aşkı için ölümü bile göze aldı. Ushan, sevdiği gibi sevilmek için hep bekledi.Çünkü onların ne olursa olsun, her zaman umudu vardı. Hepimiz umudumuz kadar varız, güzeliz ve özeliz; bu yüzden umut etmekten veya umudunuzu aramaktan asla vazgeçmeyin."
-Solucan
