"Hayat aslında çok güzeldi,fakat doğru kişilerle karşılaştığınızda."
Daha küçük yaşlarda babasını kayb eden
Lavinya ve ona her daim destek olan Ardanın hikayesi.
"Yıldızlara bak Lavinya, onlar seni çok özlediler."
Her hikayenin bir sonu vardır, ya...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
15 yıl önce
(Yazarın anlatımıyla)
Küçük kız yeni bir sabah uyanmıştı bu sabah. Günler onun için çok güzel geçiyordu. 5 yaşı olmasına rağmen,akıllı zeki bir kızdı. Ve hemen de çok meraklıydı. Her sabah olduğu gibi bu sabahda mavi gözlü kız Pencerenin bakmak için kalktı. Gece o kadar güzel uyumuştu ki, hayata çok pozitif başlamıştı bu sabah. Pencereninbaktığımda küçük kız daha da meraklandı. Bugün neler olacak, ne yaşayacak çok merak ediyordu.
Pencereden yeni komşularını görüyordu tabi ki bu komşular bu binaya yani onların evinin yanına taşınacak olan komşularıydı. Küçük kız hızlıca komşuları hakkında bilgi toplamak için annesine taraf koştu. Sanki hemen komşularını hakkında bilgi toplayacaktı. Küçük kız hemen odasını kapısını açarak odadan çıktı. Sanki hemen bu dakika, yeni bilgilerini öğrenecekti.
Lakin duyacaklarına inanmadı. Annesi ağlıyordu,evet bu ses annesinin ağlama sesiydi. Küçük kız bu seslerden korkarak annesinin sesine taraf koştu. Cesaret edip mutfağın kapısını açcaktı küçük kız annesinin sesini ilk defa böyle duyordu. Hemen, düşünmeden kapıyı açtı. Belki kapıyı açdığında iyi bir haber, belki kötü bir haber alacaktı. Küçük kızın kalbi daha da hızlı artmaya başladı.
Biraz önce duydukları sesleriinanmayan kız şimdi ise gördüklerine inanmıyordu. Öyle bir manzarayla karşılaşmıştı, bu manzarayı görmek için neler yapmazdı insan. O daha 5 yaşındaydı, ama yaşayacakları sanki büyük bir kadının yaşayacakları olacaktı. Belki dayanırdı, ama zordu. Küçük kızın gözlerinden hemen yaş akmaya başladı. Bu yaş Mutluluk yaşı değildi ama hüzün göz yaşıydı. Bu onun yaşayacakları zorlukları anlatıyordu.
Çünkü babası ölmüştü, o daha 5 yaşında iken babası kalp krizi neticesinde gözleriniedebiyyen kapatmıştı. Bir daha küçük sevimli mavi göz kızının gözlerini göremeyecekti,bir daha küçük kız her sabah olduğu gibi bu sabahda babasına sarılamayacaktı. Her sabah olduğugibi babası sevemeyecekti. Belki hayat devam edecekti ama eskisi gibi neşeli, güzel,eğlenceli olmayactı onun için.
