Piyano

Veda Şarkısı

Hikayeye başlamadan önce.Canlar bu benim ilk hikayem.Hikaye yoonmin olarak ilerleyecek.Hikayeye şimdilik isim bulamadım.bunu sizin oylarınızla yapacağım.simdilik piyano olacak adı.Hatalarim varsa maruz görün.Okuyan herkese teşekkür ederimmmmmm. Bu arada suga first love dinleyerek okursanız çok daha güzel olur.<3

Sakinleşmek için birkaç saniyeliğine kapattığım gözlerimi aralarken, damarlarımda akan kanı bile hissedecek kadar heyecanlı olduğumun farkındaydım.Kalbim beni bayıltacak kadar sert atıyor,bacaklarım artık beni taşıyamayacakmış gibi titriyordu.Buna rağmen dimdik duruyordum. çünkü senin beni izleyeceğini biliyordum.Beni en çok böyle görmek isteyen kişi sendin.Saçımın bir teline bile zarar gelmesine dayanamayacak olan kişi,gözlerine baktığımda huzuru bulduğum,aklımdan geçen düşüncelerin aktığı o engin okyanus olan sen.Şu an bunları hissetmiyor olsam dahi senin varlığın tenime bir mısra gibi kazılı.Istediğin gibi,sevmekten de sevilmekten de korkmayacağım.Teninin sıcaklığı,nazik dokunuşlarındaki ferahlığın izi hep benimle kalacak.En azından öyle sanıyordum.Ama sen devam etmemi isterdin.O yüzden bu sana olan veda şarkım.Bu düşüncelere boğulmusken arkadan bir elin omzuma dokundugunu hissettim.Donup baktığımda hoseok olduğunu gördüm.elbette o olacaktı. Konuşmadan beni anlayan o kişi.bakislarimiz birleştiğinde içimden geçen her bir cümleyi ozumsedigini anladım.Bana güven verecek şekilde gülümseyip yakamdaki papyonu duzeltti.O da artık iyilestigimi biliyordu.Derin bir nefes aldım.Sana olan veda şarkımı sana değer şekilde sergilemeliydim.beni oradan izliyor olacaksın degil mi? Cesurca sahneye doğru adimlamaya başladım.sahneye ulaşır ulaşmaz gelen ışık huzmesi gozumu kirpmama sebep oldu.birkac saniyeliğine etrafı göremedim.Adrenalin vücuduma nüfuz ederken sahne ışıklarının sıcaklığı beni rahatlatmıştı.Karşimda duran o mukemmel siyah piyanoya baktım.Ona attığım her adımda seninle paylaştığımız güzel anlar,bana ogrettigin her şey zihnime keskin bir şekilde nüfuz ediyordu.Performansimi sergilemek için o asıl görünümlü simsiyah piyanoya yürümeye devam ettim.ki herkes bunun bir performans olduğunu sanıyordu.Ama bu sadece uzun zamandır senin görmeyi istediğin şeyi yapmaktı benim icin.Koltuga oturdum.Sahnedeki ışıklar bu hareketimle sadece piyano üstünde toplandı.Parlak beyaz tuşlara baktım.Senin parmaklarinin onların üstündeki görüntüsü gözümde canlandı bir an.Fakat sonra yine kendiminkileri gördüm.Derin bir nefes alıp parmaklarımı nazikçe kaldırdım.Ve dudaklarımı aralayıp veda sarkimi söylemeye başladım.

"Hafızamın bir kösesine yerleşmiş kahverengi piyano
Çocukluk evimin bir kösesine yerleşmiş kahverengi piyano
O anı hatırlıyorum,
Benden çok uzundu bana rehberlik eden kahverengi piyano"

Beni ilk öptüğün yer olan o oda.Kulaklarimin yanıp utançtan kıpkırmızı olmama şahitlik eden o kahverengi piyano.Soylesene,bu şarkının sonunda gerçekten sana veda edebilecek mıydım?

"Sana saygı duyuyordum,
Seni özlüyordum
Sana küçük parmağım ile dokunduğumda
''Çok iyi hissediyorum anne, çok iyi hissediyorum''
Parmaklarım nereye gittiyse o tuşa bastım
O zamanlar senin önemini kavrayamamıştım
O zamanlar sadece sana bakarak bile mutlu oluyordum"

Bu denli yol alacagim hakkinda hiçbir fikrim olmadan annemin odasına gizlice girip bana çalmayı gösterdiğin piyanoyu hatırlıyor musun?

"Hatırlıyorum ilkokul günlerimi
Senin boyunu geçtiğim zamanları
İhmal ediyordum,bir zamanlar özlem duyduğum seni
Ve o beyaz yeşim gibi olan klavyenin üzerini toz dolmuştu,
Terk edilmiş görünüyordun
O zamanlar bile senin önemini kavrayamamıştım
Nerede olursam olayım sen hep yerini korudun
Bunun son olacağını bilmiyordum
Bu şekilde gitme"

Cümleler ağzımdan dokuldukce titreme başlamıştım.Icinde bulunduğum duygu yogunlugu,Birer birer aklıma gelen anilarimizin yoğunluğu,Gittiğimiz Haeundae sahilini hatırlıyor musun? O gün yuzunde belirli bir hüzün vardı.Ama her zamanki gibi bana hissettirmemeye çalışıyordun.gunes doğarken ben ufka bakıyordum.Sen ise sadece bana bakıyordun.Goz göze geldiğimizde şöyle demistin."gözlerin beni içine çeken derin bir okyanus gibi" ardından beni ansızın opmustun.

Bu anlar aklıma geldikçe gözlerim doluyordu.Beni boyle gormemeliydin.Bu yüzden kendimi tuttum.parmaklarimin titremesine engel olmaya çalışıyordum.

"Dedin ki;ben gitsem bile dert etme
Tek başına gayet iyi yaparsın
Hatırlıyorum seninle ilk tanışmamızı seninle
Ben ne olduğunu anlamadan birden büyüyüverdin
Her ne kadar ilişkimize son vermiş olsak da
Lütfen benim için üzülme
Ne şekilde olursam olayım tekrar göreceğim seni
İşte o zaman mutlu bir şekilde selamla beni."

"Hatırlıyorum,14 yaşlarındaydım
Çoktan unuttuğum senle tekrar karşılaşmıştık
Aramızdaki tuhaflık sadece bir anlığınaydı, sana tekrar dokundum
Uzun zamandır ayrı olamaza rağmen def etmeyip beni kabul ettin
Sen yokken ben bir hiçim
Sabahı beraber karşıladık şafak sönerken
Sakın elimi sonsuza dek bırakma
Çünkü bende seni bırakmayacağım
Hatırlıyorum o zamanları
Ergenliğimin son anlarını kasıp kavurmuştuk."

Ev sahibinizin kiranizi arttırması yüzünden beraber çalıştigimiz o zamanı hatırlıyor musun?Kuryelik yapıyorduk.omzumu sakatlamistim ve uzun süre piyano calisamamistim.ikimiz de annemden çok sert bir azar yemiştik.Fakat sen annemi dinlemiyordun bile.Umrunda olan tek şey benim omzumdu ve annem azar atarken dokunup dokunup iyi mi diye soruyordun.

Bunları hatirlarken tatlı bir şekilde tebessüm ettim.yaslar gözümde asılı kalmıştı.

"Evet burnumun ucunu bile görmediğim o zamanları
Ağlayarak,gülerek geçirdiğimiz o anlar
Şimdi bir hatıra
Kırık omzumu tutarak''Artık bunu yapamayacağım''dedim
Her pes etmek istediğimde
Sen yanı başımda durarak
''Bunu yapabilirsin serseri''dedin
Evet,evet hatırlıyorum
Bıkmış ve kaybolmuştum
Umutsuzluk çukuruna düşmüştüm
Seni kendimden uzaklaştırmak istesem bile
Seninle karşılaştığımda rahatsız olsam bile
Sen sabırlı bir şekilde hep yanımda kaldın
İstemediğim halde
Bu yüzden elimi bırakma sonsuza dek
Tekrar gitmene izin vermeyeceğim zaten
Doğduğum günden hayatımın sonuna dek
Sen her anımı kollamak için yanımda olacaksın."

Omzum iyileştikten sonra ilk kez piyano başına oturmustum.cok uzun zaman geçmişti aradan.Bana ilk öğreten sen olduğun için çoğu şeyi unutmustum, kendimi sana layık olamadigim icin azarlayip duruyordum.Sen ise kendime haksızlık yaptığım için beni azarlayip duruyordun.Ama sana layık olmak ve senin ogrettigin şeyleri unutmus olmak beni o kadar üzmüştü ki bir anda ağlamaya başlamıştım.Bir yandan deli gibi senden özür diliyor bir yandan ağlıyordum.Ne yaparsan yap beni susturamamistin.Son çare bir anda beni opmustun.Aglamam o anda durmuş ve vucudumu muthis bir alev sarmıştı.Hala dudaklarının yumuşaklığı hatiramda.

"Hafızamın bir kösesine yerleşmiş kahverengi piyano
Çocukluk evimin bir kösesine yerleşmiş kahverengi piyano
O anı hatırlıyorum,
Benden çok uzundu bana rehberlik eden kahverengi piyano."

Her söylediğim kelimede,Tuşlara basınca parmağıma uygulanan her basınçta,yüreğimin biraz daha hafiflemeye başladığını hissediyordum. gerilimden ve duygu yogunlugundan dolayı ter icinde kalan vücudum tamamen hafiflemisti artık.Seni,senin hatirlarini serbest bırakmistim.Performansin mahvolmamasi için aglamami tutmuştum.Bir anda yaslar gözümden süzülmeye başladı.Ama bunlar mutluluk gozyaslariydi.Seninle geçirdiğim her anın,senden öğrendiğim her küçük şeyin mutluluğun yaşları.Oldugun yerde mutlu ve huzurlu olduğunu biliyorum.Kafami kaldırip piyanoya vuran ışık hüzmlerine baktım.Ve soluk soluğa gülümsedim.Artik omuzlarimda bu yükü hissetmiyordum.Ayaga kalkip seyircileri selamladim.Egilip basimi kaldırdığimda çok fazla başımın döndüğünü hissettim.Bilincim karıncalanmaya başlamıştı.Goruntuler de bulaniklasmaya baslamisti.Bayilmadan önce gördüğüm en son şey seyirciler arasından benim yaşlarımda bir çocuğun bana doğru koştuğuydu.Aklimdan geçen son şey ise şuydu:
"Artık özgürsün.Performansimi beğendin mi?Jeon Jungkook."

-Min yoongi