⏰დროში მოგზაურები⏰

4 თავი

ლიკას pov

სახლისაკენ დავიძარით.
მარი-ღმერთო როგორ დავიღალე, რა საშინელი ლექტორია ერთი არ ამოუსუნთქია ლაპარაკოს დროს-თქვა უკმაყლფილოდ
სალომე-მე კიდე რამის ჩამეძინა ისეთი მოსაწყენი იყო.
ანა-კარგით ეხლა მორჩით წუწუნს არც ისეთი მოსაწყენი იყო.
ნინო-კი როგორ არა, მე ვთამაშობდი გაკვეთილზე და მასწავლებელს არ ვუსმენდი-უთხრა წარბ აწეულმა
ლიკა-ნინო შენ საერთოდ სერიალს უყურებდი და ვის რას ეუბნები-დოინჯი შემოვიდე წელზე კაი დედამთილივით
სალომე- ლიკა მაგას შენ არ უნდა ამბობდე შენ არ მეთამაშებოდი იქსიკს და ნოლიკს მთელი რვეული მაგით გავავსეთ.
ლიკა-ხო კაით მართლა მოსაწყენი იყო.
მარი-ნუ იყო და იყო მერე რა ვქნათ. მოკლედ ერთმა იდეამ მწყვიტა
ანა-ღერღე
მარი-ოკ . დარწმუნებული ვარ ყველას მგლებივით გშიათ ხოდა.....
ყველა-თანახმა ვართ!- წამოვიყვირეთ ყველამ
მარი-მაში სრული სვლით პიცარიისკენ- დაიყვირა და სუპერმენივით წინ გაიჭრა. მალევე მივედით პიცარიაში უნისთან ახლოს იყო. შევედით და ერთერთი მაგიდა დავიკავეთ. მალევე ოვიდა ოფიციანტი.
ოფიციანტი-გამარჯობა, რას მიირთმევთ?
მე-მოკლედ 5 ყველიანი პიცა 2 კოკა-კოლა ფრი და 3 მარწყვის ნაყინი, გოგოებო და თქვენ რას შეუკვეთავთ? -ვკითხე უდარდელად, დანარჩენებმა კიდე პირი დააღეს. ოფიციანტი კიდე გამოშტერდა, საწყალ ბიჭს რამის თვალები გადმლსცვივდა- რა იყოთ რა სახეები გაქვთ?-ვკითხე გაკვირვებულმა
ნინო-ა........ამდენი რამის შეჭმას მარტო აპირებ?-მკითხა ენის ბორძიკით
ლიკა-ხო რაიყო, გაყოფას არ ვაპირებ.- ვუთხარი სერიოზულათ ამათმა კიდე ისეთი სახეები მიიღეს უეჭველი მართლა დაიჯერეს. მე კიდე კაკანი ამიტყდა ამათ სახეებზე. როგორღაც მოვსულიერდი და ვუთხარი
მე-ნეტა თქვრნი სახეები განახათ-თვაკებიდან ცრემლი მოვიწმინდე- ვხუმრობ, ვხუმრობ, იგივე მოგვიტანე პროსტა 1 მარწყვის და 4 შოკოლადის ნაყინი და 5 კოლა-მივუბრუნდი პფიციანტს
ბიჭმა უხერხულად გამიღიმა და შეკვეთის მოსატანად წავიდა. მალე მოგვიტანეს და დავიწყეთ ცოხვნა. იმდენი ვჭამეთ რამის გავსკდით.
ნინო-უფ კაი იყო-მიცელზე დაიტყაპუნა ხელები
ანა-ვსიო ახლა გავსკდები მეტი აღარ შემიძლია
მარი-მთელი პიცა შენ შეჭამე და
სალომე- აუ ეხლა სახლში წასვლა და დავალებების დაწერა არ გეზარებათ?
მე-არ თქვა, მაგაზე მეტად არაფერი მესიკვდილება მაგრამ მოგვიწევს. კარგით აეხვეტეთ ეხლა თორე იკეტებიან მგონი ესენიც. მე ფულს გადაბიხდი და თქვენ აბარგდით- ამათმა თავები დამიქნიეს და ნივთების მოკრეფა დაიწყეს მე კიდე სალაროსთან მოვედი და ფული გადავიხადე. გამოვედით გარეთ და დავადექით სახლის გზას. როგორც იქნა მივაღწიეთ და ჰოი საოცრებავ, გასაღრბს ვერ ვპოულობ
ანა-რას ეძებ ამდენ ხანს რით ვერ გააღე?!
მე-ვერ ვპოულობ და რა ვქნა? დაიცა დილას ვაფშე გასაღები წამოვიღეთ. (მოკლედ კარი გამოსვლის დროს ავტომატურად იკეტება მაგრამ შესასვლელად გასაღები გინდა რა) - ყველამ სალომეს შევხდეთ
სალომე-მე რატომ მიყურებთ?-გაიკვირვა
ნინო-ბოლოს შენ გამოხვედი სახლიდან!-რამის უღრიალა
მარი-კარგით დაწყნარდით ჩემს ოთახში ფანჯარა ღიაა, აძვერით რომელიმე და შიგნიდან გააღეთ.
მე-ეგ კაი მარა რომელი ახვალთ?-ყველამ მხრები აიჩეჩა- ჯეირანი და ვინც წააგებს ის ავა
ყველა-ოკ
მოკლედ ვითამაშეთ და ჩემა მე ხო არაფერში არ მაქვს ბედი(მართლა ეგრეა) მაინცდა მაინც მე წავაგე და ეხლა არ გინდა მესამე სართულზე აფოფხდე?! ესეც კიდე რას ირჩევდა მესამეზე ოთახს პირველზე ვერ ეტეოდა? ნუ მეც სხვა რა გზა მქონდა დავიწყე ასვლა. კედელზე სურო იყო ასული ლამაზად და ეხლა მაგაზე დავძვრებოდი სპაიდერმენივით. როგორღაც ავაღწიე და ერთი ორჯერ გადავრჩი იმ ქვეყნად წასვლას. გადავძვერი ფანჯარაზე ჩავედი ქვემოთ და კარიც გავაღე.
ყველა-ძლივს! რას აკეთებდი აქამდე დაგვეძინა
მე-თქვე უმადურებო მიდით აბა თქვენ ადით მესამე სართულზე- შევუღრინე მე. თან ხო იცლდნენ სიმაღლის შიში რომ მაქვს, დამპლები. ესენი თავიანთ ოთახებში დაიფანტნენ, მეც ჩემს ოთახშო ავედი და საწოლზე მივეგდე. ღმერთო როგორ დავიღალე. პირველი დღე იყო და იმდენი დავალებები დაგვაყარეს ნაგვებმა! ავდექი გამოვიცვალე, ვიმეცადინე და დავიძინეე.
მე-ღმერთო რა კარგია ძილი- ეს ვთქვი თუ არა ეგრევე გავითიშე.