İki Yüzlüler

-Bölüm 5:Kırık Parçalar-

Keyifli okumalar dilerim♡♡

Bir kırık parçadan başka ne olabilir ki?...

Gözümü açtığımda beyaz tavanı görmemle sesler duymam bir oldu.

"Uyandı."

"Yok uyanmicak.Başka ne olucak?"

"Yani ne bilim belki komaya girer."

"Çok fazla film izliyorsun Güneş."

"Hayır ya geçen gün de bi bayılan çocuk vardı. Çocuğu bayıldı zannettik.Oysa çocuk komaya girmişti."

"Hangi çocuk lan?"

"Haberlerde görmüştüm gerçi."

"O haberlerde değildi gerizekalı.Okulda olmuştu."

"Okulda ne ara oldu ya?"

"Günaydın süper zeka.Olayı bilip nerde olduğunu hatırlamayanda ne bilim yani."

"Heee haberlerde değildi yani."

"Yok ya kanka.Yan bahçedeki evde oldu.Neyin kafasını yaşıyorsunuz?"

Artık bu üçlüyle kafayı bozmuş gibiydim. Boğazımda bir yumru vardı.Ve ben nefes daralması yaşıyordum.

Sakin ol Irmak.

Elimi havaya kaldırdığımda Cemre hızlıca yanıma gelip beni doğrulttu.Güneş masanın üstündeki suyu alıp bana uzattı.
Suyu yutkunarak içtim.Furkan benden bir cevap bekliyormuş gibi kaşlarını çattı.

"Anlatmanı bekliyoruz Irmak."Sahiden ben ne anlatıcam?

"Ne anlatmamı bekliyorsunuz?Duydunuz zaten her şeyi."

Furkan bir yere dalmış gibi başını salladı. "Evet duyduk ama bunu senden duymak istiyoruz.Okula gelmen tesadüf değidi demi?"Evet buna verecek cevabım yoktu.Şimdi ben ne uydurucam?

Sustum.Onlarda benim gibi sessizliğe gömüldüler.Saniyeler saniyeleri kovalıyordu ve ben hâlâ konuşmuyordum.

Sessizliği bölen Cemre oldu. "Konuşmayacak mısın Irmak?"

Tam konuşmaya başlicaktım ki içeriye Onur Bey'in gelmesiyle irkildim.Cemreler de o yöne döndüğünde hepimiz ap kaşık gibi ona bakıyorduk.Onun gözleri saniyeliğine onlara sonra bana kaydı.Cemre hem ona hem bana bakarak "Biz en iyisi çıkalım."

Güneş anlamayarak "Daha yeni gelme-" Sözü Furka'nın çekiştirmesiyle bölündü.

Onlar gittikten sonra baş başa kalmıştık.Sakın bana 'Ayy ne romantik.' demeyin.Hiç romantik değil.Tam olarak bir klişe.

Birbirimize boş boş bakıyorduk.En sonunda sessizliği bozdum."Neden geldiniz?"

Bana 'Sence?' bakışını atıyordu.Bu vicdansızdan herşey beklenirdi.

Onu umursamayıp elime telefonu aldığımda elimdeki telefonu hızlıca elimden aldı.Gerçekten tam bir vicdansız!

Ona sinirle bakıp "Deli misin sen ya!"

"Karşında bir polis varken sözlerine dikkat et!"

"Etmezsem nolur?Beni odaya mı kapatırsınız?Bu polisten her şey beklenirdi.

"Gerekirse evet!" Bak ne demiştim.

Gözlerimi devirip "Senden her şey beklenirdi zaten."

Dudakları hafifçe kıvrıldı "Beni şu zamana kadar iyi tanımışşınız.Ama yeterince değil."Bana doğru yavaşça geldiğinde " Senli benli konuşmicaktık dediğimi hatırlıyorum."Biraz daha yaklaşınca yüzüme doğru eğilip "Bidaha göz devirme!"Allahım sen bana sabır ver yarabbim.