အကိုဆိုတာက ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္ေနရတဲ့သူေလ။ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့တည္ေနရာ ရပ္ဝန္းေလးဟာ အကိုပါပဲ။ အကို အကိုနဲ႕ကြၽန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ့အကို။
ၿငိမ္းခ်မ္းတစ္ေယာက္အိပ္ယာကေန ေနျမင့္မွထလာသည္။ ဒီေန႕ဟာေက်ာင္းပိတ္ရက္ေလ။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆိုေတာ့ ေဖေဖနဲ႕ေမေမကသူ႕ကိုမနိုးဘဲ အိပ္ေစသည္။ အေၾကာင္းကာ သူက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားျဖစ္လို႔ စာေတြမ်ားလာၿပီး ေက်ာင္းဖြင့္တဲ့ရက္ေတြမွာ သူ႕ကိုပင္ပန္းတယ္ဆိုေလသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းတို႔ကလဲ အႀကိဳေလေပါ့။ သူ႕နဂိုအက်င့္ကိုက အအိပ္မက္တဲ့သူေလ။ အိပ္ရမယ္ဆိုလို႔ကေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းတို႔ကေတာ့ ကယလနဂါးနဲ႕ၿပိဳင္ရၿပိဳင္ရ အရႈံးမေပးပဲ ၿပိဳင္မဲ့သူမ်ိဳးေလ။ ေနာက္ဆုံးကာလနဂါးကေတာင္ ေယာက္ဖလို႔ေခၚရမည့္ကိန္းဆိုက္ေနသည္။
ၿငိမ္းခ်မ္းအိပ္ယာကေနနိုးေတာ့ အခန္းတံခါးကိုဖြင့္လိုက္သည္။ အခန္းတံခါးဆိုတာက ေလသာေဆာင္အခန္းတံခါးကိုဆိုလိုသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းတို႔မိသားစုက ခ်မ္းသာတဲ့စာရင္းထဲမပါေပမယ့္ ေနနိုင္စားနိုင္တဲ့အေျခအေနျဖစ္သည္။ တိုက္တစ္လုံး ကားႏွစ္စီးေတာ့ရွိသည္။ တိုက္ကနီစ္ထပ္တိုက္ျဖစ္တာမို႔ သူအခန္းကေတာ့ ေလသာေဆာင္ပါတစ္ခါထဲပါတဲ့အခန္းျဖစ္သည္။ မနက္ဖက္အိပ္ယာနိုးရင္ ေလေကာင္းေလသန့္ရႈရနိုင္သလို ညဖက္ဂစ္တာတီးခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေလေလးတျဖဴးျဖဴးနဲ႕ဖီးလ္လို႔အေကာင္းဆုံးပင္ျဖစ္သည္။
ၿငိမ္းခ်မ္းအိပ္ယာနိုးတာနဲ႕ အက်င္တစ္ခုလိုျဖစ္ေနတာက ေလသာေဆာင္မွာအပ်င္းေၾကာထြက္ဆန့္တာပင္။ လုပ္ယူထားတာမဟုတ္ေပမယ့္ မနက္အိပ္ယာထရင္ သူေလသာေဆာင္မွာထြက္ရပ္ကာ ေလကိုအဆုတ္ထဲေရာက္ေအာင္အထိ အားရပါးရရႈရွိုက္လိုက္ရက္ရင္ကို ေနလို႔ထိုင္လို႔ေကာင္းတာျဖစ္သည္။
" ဒုန္း....ကြၽီ..."
တစ္ေနရာရာကေနျမည္သံေတြေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းတစ္ေယာက္ ေမွးက်ဥ္းေနတံမ်က္လုံးအစုံရယ္၊ အပ်င္းေက်ာတစ္ေနတဲ့ လက္တို႔ကေလေပၚမွာပင္ ရပ္တန့္လို႔သြားသည္။ တစ္ဖက္ၿခံကလူသစ္ေတြေျပာင္းလာပုံရသည္။ ပစၥည္းအခ်ိဳ႕ကို ကားေပၚကေနဆြဲခ်ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္။ အသက္အ႐ြယ္၅၀နီးပါးေလာက္ရွိတဲ့ ဦးေလးနဲ႕ အသက္မတိမ္းမယိမ္းနဲ႕ ထိုဦးေလး၏ဇနီးျဖစ္ပုံရသည္။
YOU ARE READING
အကို (သို့) ငြိမ်းချမ်းဝန်း၏တည်နေရာ
Short Storyအကိုကလေ ကျွန်တော်ရဲ့ ငြိမ်းချမ်းရာရပ်ဝန်းလေးတစ်ခုပါ။ အကို့ကိုချစ်တယ်။
