𝘽𝙐𝙎𝙄𝙉𝙀𝙎𝙎 𝙋𝘼𝙍𝙏𝙉𝙀𝙍

𝐁𝐔𝐒İ𝐍𝐄𝐒𝐒 𝐏𝐀𝐑𝐓𝐍𝐄𝐑 BÖLÜM 5

..

Rafe'i gerçekten seviyordum. Oda beni seviyor gibi görünüyordu. beni öptükten hemen sonra yüzüme bakmaya devam etti. Yüzümü her ayrıntısına kadar inceledi.

-''Benimle çıkarmısın?'' dedi Rafe. Zaten beni öpmüstü bunu niye soruyorsa

-''Evet'' dedim ona doğru bakarak. değişik hisler besliyordum ona karşı. Yüzünü her gördüğümde neden sizce bir his kaplıyordu beni.

-''Sende diğerleri gibi değilsin değilmi beni bırakmaz sın?'' dedi Rafe 

-''Bırakmam.'' dedim sessizce. kafamı döndürdüğümde şok olarak bize bakan Sarah ve Kiarayı gördüm. Çok şaşkın görünüyorlardı. bizi görmüş olmalılardı. Kafamı geri çevirdim. Rafe'i izledim.

-''İlk defa böyleyim'' dedi Rafe elindeki otu içine çekerken. Bir kaç saniye sustuk. Sarah hala bize bakıyordu. Çok şaşkın görünüyordu. Sarahı dahada sinir etmek için Rafe'e sarıldım. Geri çekildiim. telefonumu açtım abimden mesaj gelmişti.

𝘼𝙗𝙞𝙢 16.21

𝘼𝙗𝙞𝙢: Madelyn neredesin

                                         𝙈𝙖𝙙𝙚𝙡𝙮𝙣: Sana söylediğim yerdeyim. Başka nerede olabilirim ki?

𝘼𝙗𝙞𝙢: Senle konuşmam gerek çok acil

                                              𝙈𝙖𝙙𝙚𝙡𝙮𝙣: Yine ne haltlar yedin abi. Şuanda gelemem buradan yaz                                                                                  durum ne kadar vahim görelim

𝘼𝙗𝙞𝙢: Ben Kiaradan hoşlanıyorum

                                                      𝙈𝙖𝙙𝙚𝙡𝙮𝙣: Abi sen şakamısın. Ne ara gördün de hoşlandın. O bir                                                                                            yoksul

𝘼𝙗𝙞𝙢: Gecen gün partide gördüm. Biraz sohbet ettik . Çok hoş bir kız. Bana karşı kibardı

                                        𝙈𝙖𝙙𝙚𝙡𝙮𝙣 : Abi anlamıyorsun. Onlar benden sarahı çaldı. Onlar bir yoksul. Daha ne kadar anlatmaya çalışacağım. Beni asla anlamıyorsun. Senide çalmalarını istemiyorum

𝘼𝙗𝙞𝙢: Yoksul olması umrumda değil. Ayrıca hatırlatırım sarah sizi bırakıp yoksullara gitti. Yoksullar onu özellikle yanlarına çağırmadı. Sende bunu anlamıyorsun.

                                    𝙈𝙖𝙙𝙚𝙡𝙮𝙣: Haklısın. O kadar berbat insanlardık ki sarah bizi bırakıp gitti..

𝘼𝙗𝙞𝙢: Madelyn çok üzgünüm..

                                 𝙈𝙖𝙙𝙚𝙡𝙮𝙣: Haklısın. sende beni bırakıp gidebilirsin. Çünkü ben berbat bir züppeyim değil mi?

𝘼𝙗𝙞𝙢: Madelyn  üzgünüm.. Seni de çok seviyorum lütfen beni biraz anla.

                                  𝙈𝙖𝙙𝙚𝙡𝙮𝙣: Sana gerçekten inanamıyorum. Yada bu dediklerine inanmak istemiyorum. Seni anlayamıyorum. Sende beni anlamıyorsun. 

𝘼𝙗𝙞𝙢: Seni anlamaya çalışıyorum evet haklısın düşmanların ile takılmamalıyım... Ama kalbimin sesini dinlemek istiyorum.

                                                      𝙈𝙖𝙙𝙚𝙡𝙮𝙣: O zaman kalbinin sesini dinle.

𝘼𝙗𝙞𝙢: Madelyn anlamıyorsun. Bu Yoksullarla takılıp seni bırakacağım anlamına gelmiyor. Senide canımdan çok seviyorum. 

                                            𝙈𝙖𝙙𝙚𝙡𝙮𝙣: Yoksullarla takılan zaten beni ve züppeliği bırakmış demektir. İ                                                                         iyi  eğlenceler

𝘼𝙗𝙞𝙢: Madelyn bunu yapma..

Telefonu kapatıp ağlamaya başladım.. Abime inanamak istemiyordum. Abartıyorsun diyeceksiniz ama onlar benden sarahımı çaldı. Düşmanlarım..

Rafe ağladığımı fark ettiğinde eli ile çenemi tutup yüzümü kendine çevirdi. Göz yaşlarıma baktı.

-''Bunu sana kim yaptı'' dedi Rafe sinirle. göz yaşlarımı sildi. 

-''Abim.. O da gitti Rafe..'' dedim ağlarken. Rafe bana sarıldı.

-''Ben buradayım..'' diye fısıldadı rafe..

-''Abim kiaradan hoşlanıyormuş.. Bana yoksullar ile takılmak istediğini söyledi biliyormusun ?'' dedim Rafe'e sarılırken.

-''Abini geri alacağız Madelyn'' dedi Rafe

-''Hayır rafe alamayacağız. Sarah gittiğinde de bunu söyledin ama onu geri  alamadık.'' dedim ağlamaklı bir sesle. Geri çekildim.

-''Şu lanet olası ottan ver'' dedim sinirle. Rafe ot uzattı. onu içime çektim..

-''Yalnız değilsin. Onlar bizi üzerlerse bende onları üzerim'' dedi Rafe sinirle kalktı. JJ'in yanına doğru gitti. onu yiyecek gibiydi birten yumruklamaya başladı.

-''SİKTİR OLUP GİDİN BURADAN'' diye bağırdı rafe. onları en sonunda ayırdılar rafe'in ağızı kan içindeydi.

Rafe'in yüzünü kendime çevirdim

-''Sakin ol rafe geçecek herşey düzelecek'' dedim umutsuzlukla. rafe delirmişti. yerinde zor duruyordu

-''Düzelmeyecek madelyn düzelmeyecek. O sürtükler burada oldukları sürece abin ve sarah yanlarında olacak'' dedi Rafe sinirle. elimde ki suyu ona uzattım.

-''Onlar kendileri gitti Rafe'' dedim üzgün bir şekilde

-''Buldum'' dedi rafe piskopatça bir sırıtış atarak

-''ne buldun rafe?'' dedim merakla

-''Onları öldürürsek ancak ortadan kalkarlar'' dedi Rafe kendini tamamen kaybetmişti

-''Rafe hayır onları öldürmemeliyiz kendine gel'' diye bağırdım. Rafe sinirle yaklaştı

-''Ölmelerini istemiyormusun? abini ve sarahı çaldı onlar'' diye bağırdı rafe

-''Bana sesini yükseltme'' dedim sinirle bağırarak. rafe kafasını iki elinin arasına aldı

-''Üzgünüm ben bazen deliriyorum.'' dedi Rafe

-''Kimseyi öldüremeyiz rafe. bunu anlamıyorsun'' dedim rafe'e bakarak

-''Peki sen bu işe burnunu sokma'' dedi rafe sinirle. onu bileğinden tuttum

-''Rafe kimseyi öldüremezsin anlıyor musun? . senin de delirip diğerleri gibi yanımdan gitmeni istemiyorum'' dedim rafe'e bakarak. Rafe bana baktı. 

-''Tamam madelyn...'' dedi rafe bana bakarak. 

rafe'e sarıldım. oda bana sarıldı...