Are You Sure?|jakehoon (Düzenleniyor)

Emin Misin?

Jake Sim

Bahçede işlenecek ders için herkes aşağı indiğinde sınıfta sadece 2 kişiydik.Ortam gergindi ama ben bundan memnundum.

Hedefi cumhurbaşkanı olmak felandı heralde yoksa bu kadar çalışmasına başka anlam veremezdim.
Dikkatini çekmem lazımdı yoksa bu işi çok uzatacaktı.
Hissediyordum.

Kalkıp sessiz adımlarla yanına gittim.
"İyi misin?"Anlayışlı bi kişilik sunmalıydım yoksa bi amacım olduğunu anlardı.

Yüzüme bile bakmadı.Okul birincisi de olsan görgü kurallarında yerde sürünüyorsun Hoonie.

Tamam insanlarla iletişmim kötü olabilirdi,Heeseung dışında kimseyle arkadaş olmadığım için bu konuda kötüydüm.
Elimi çenesine götürüp kafasını hafif yukarı kaldırdığımda bunu beklemediği kesindi.

Yapmamı mı beklemiyordun yapan kişinin ben olmasını mı?

"Sorularımdan kaçarsan işimiz zorlaşacak Hoonie"
Elime vurup arkasına yaslandığında kendinden emin bir görüntü göstermeye çalışıyordu ama şaşkınlığını hala atamamıştı,ben anlardım.

"Bana öyle seslenmek yerine ismimi tam öğrenebilirsin"
"Sunghoon desem sıradan biri olduğumu düşünüp beni görmezden gelmeye devam edecektin"
"Hala sıradan birisin,sadece bir öğrencisin daha fazlası değil"
"Neden bu kadar önyargılısın ki?"
"Başımdan gitmen için"
"Başından gitmem önce sorularıma cevap vereceksin Hoonie"
"İster cevap veririm ister vermem,napabilirsin?"
Ayağa kalkıp yüzüme yaklaştığında yüzünü inceleme fırsatı bulmuştum.

Yüzü yumuşacık duruyordu,beyaz teni ve o benleri.Yüzünün rastgele yerlerinde olan benleri bugün kapatmamıştı.Güzeldi inkar edemiyordum,ama kendimi buna kaptıramazdım.

"Bir bok bildiğini biliyorum durmam öğrenene kadar durmam"
"Durma Jake,senden korkmuyorum"
"Benden korkman gerekmiyor zaten ama itibarini kaybetmekten korkman gerekiyor"

Tanrım neden bu kadar narin duruyorsun ki?

"Senin gibi biri benim otoritemi sarsamaz.Arkadaşın öldü bu kadar.Ister inan ister inanma kimse seni inandırmak için vakit harcamak zorunda değil"

Kolyesine kaydı gözüm,gümüştü sadece bir melek kanadıydı.Sade ve hoştu kendisi gibi.
Yüzünü benden uzaklaştırıp dobuk ifadesiyle bana baktığında aklımda sadece tek bir soru vardı.

Nereye kadar bu sakin tavrını bana gösterecekti?Ne zaman o maskenin ardını görecektim.Bişey yapmalıydım.

Yüzünü benden dahada uzaklaştırmasına fırsat vermeden elimle kolyesini tutup kendime yaklaştırdım narin yüzünü.

Bingo!

Şaşkındı beklemiyordu,ne olacağını kestiremiyordu.Istediğimi alıyordum.Bunun verdigi hazla hafif bi gülümseme yerleşti suratıma.

Sıcak nefesi yüzüme çarpıyordu,daha önce hiç kimseyle bu kadar yakın olmamıştım.
Bu benim gerilmeme sebep olsada o katili bulmak için her şeyi yapardım.
"Emin misin?"

Yazarınız ultra kararlı bir kisilige sahip oldugu icin fici kaldırıp tekrar yayinliyor evet...