[Jayden’s POV]
[I Won’t Give Up- Jason Mraz, listen. I won’t give up on you girl.]
“I won't give up on us
Even if the skies get rough
I'm giving you all my love
I'm still looking up”
Naaalala ko lang sya sa kantang ‘to.
“And when you're needing your space
To do some navigating
I'll be here patiently waiting
To see what you find”
Yung babaeng minahal ko ng sobra.
‘'Cause even the stars they burn
Some even fall to the earth
We've got a lot to learn
God knows we're worth it
No, I won't give up’’
Pero hindi ko nagawang ipaglaban manlang!
Lorraine Kate Corpuz.
Hay. Mahal ko siya. Sobra pa sa buhay ko! Pero nagawa ko syang saktan ng dahil sa babaeng yun. Gusto kong humingi ng tawad. Ang tanong papatawarin nya ba ako? Alam ko namang masakit ang ginawa ko sa kanya, pero kailangan ko talagang gawin ito para din naman sa kapakanan nya eh. Pakinshet!!! Ansakit sa puso.
“ Manang, aalis lang po ako.” Sabi ko kay Manang.
“Sige, Anak. Mag-iingat ka.”
Pupuntahan ko sya ngayon para makusap manlang. Matapos nung pagtawag ko sa kanya kahapon na-realize kong mahal na mahal ko parin siya. Peo infairness ang sarap pakinggan ng boses nya, nakaka-miss.
Miss na miss na miss na miss ko na si Lorraine. Alam kong namang marami akong kasalanan sa kanya, pero hindi ko na kaya gusto ko nang magpakita sa kaya at mahalin nya ulit ako. Tatanggapin ko kung anuman ang magiging reaksiyon nya. Kaso baka ipagtabuyan naman nya ako? Wag naman sana.
Andito na ako sa labas ng bahay nila. Nag-doorbell ako. Tapos biglang….
lumabas si Lorraine na may kasamang ibang lalaki. </3
[Lorraine’s POV]
Ordinaryong araw. Mag-shoshopping, mamamasyal at magiikot-ikot lang kami ng boyfriend ko. Yun lang. Sh*******t!!!! Naaalala ko na naman yung kagabi…. GRR! >)<
Flashback
"S-SINO??"
"Si Superman to, si Clark Kent." Shoooooooocks O___________o
"S-sinong S-superman? S-sinong C-clark K-kent??" Ayokooooooo na! Kilala ko na ata siya. Kill me now please?
"Hindi mo na ako kilala? Hala may amnesia ka na ba? O talagang inalis mo na ako sa puso mo?"
"H-ha? I can't understand! Sino ka ba kasi?" Patay.
"Sino ako?.........
Si Kryptonite mo. Yung nagpapahina sayo." Haaaaaaaa? O_______o
End of Flashback
Nakoooo! >__< Nakakairita! Alam ko naming hindi sya yun eh. Guni-guni ko lang siguro yun o baka na wrong number lang yung lalaking yun. GRRRRR! Goodvibes please. Ayoko ng isipin yun, ayoko na syang isipin at makita magpa-kaylanman.
“Babe. Tara na.”
“Wait lang, sandali nalang to.”
“Babe, may nagdodoorbell. Papapasukin ko ba?”
“Wag na ako na, patapos na din ako sandali lang.”
Lumabas na kami, may nagdodoorbell daw eh. Syempre kailangan kong labasin at papasukin manlang sa gate namin baka naman sabihing wala akong kwenta kung hindi ko manlang sya pabubukas. Diba? Hahaha! GG. Pero sino kaya yun? Ehhhhh. Paalis na kami. Excited eh. Paglabas na paglabas ko ng pinto bigla nalng ako na-freeze sa kinatatayuan ko, dahil yung taong yun ay
yung taong nang-iwan at nang-loko sa akin. Unexpected.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hep hep! Hooray! Okay! :D
Maghaharlem shake muna ako o kaya coke float. Hihi. :D
-- Bubu-Del
BINABASA MO ANG
Better That We Break (Short Story)
Teen FictionMasama bang magmahal ng lubos? Hindi naman diba? Masama bang magpakatanga dahil sa pagmamahal ko sa kanya? Hindi din naman diba? Mahal na mahal ko siya pero ang sakit sakit na. And I think that love wasn’t enough for him to hold on and resist his...
