Ecmel; Bu dersi çok seviyorum, pastaları istediğim gibi süsleyebiliyorum.
Ecmel; Bir keresinde şey pastası yapmıştım,
Ecmel; Babam böyle pasta yapmayı nereden öğrendi pastası.
Ecmel; Adının bu olduğuna emin değilim, ama üzerine çilekler yerleştirdim.
Ecmel; Senin için bulmaya çalışacağım fotoğrafını.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Not Defteri; Aynısı olmuş, çok güzel.
Ecmel; Teşekkür ederim.
Ecmel; Sen ne yapacaksın bugün?
Ecmel; Yine sıkıcı toplantıların mı var?
Not Defteri; Evet, çok sıkıcı toplantılarım var.
Not Defteri; Ama öğleden sonra boşum, benimle kahve içmek ister misin?
Not Defteri; Hem de senden özür dilemeliyim.
Ecmel; Benden özür dilemen gerekmiyor ki, beni üzmedin. Hem çok isterim kahve içmeyi ama kardeşimizi ziyaret etmeliyim.
Not Defteri; Ah, size iyi eğlenceler o halde.
Ecmel; Demir,
Ecmel; Sende gelmek ister misin?
Ecmel; Aslında Zeynep dışında kimseyi götürmedim onun yanına ama sen iyi birisin.
Ecmel; Ve o iyi insanları çok sever, hem senin onun kalbini de kırmazsın.
Not Defteri; Dersin bittiğin de seni okuldan alabilirim.
Ecmel; Anlaştık, görüşmek üzere.
✨
Uzunca at kuyruğu yaptığım saçlarımda ki beyaz tokayı çıkarıp saçlarımı serbest bıraktım. Aynada kendime bakarken ellerim saçlarımı düzeltiyordu. Üzerime giydiğim pastel pembe elbise, kollarımı üşütüyordu.
Saçlarım daha katlanılabilir bir hale geldiğin de bez çantamın içinden beyaz ve üzerinde pembe kalpler olan, örmemin günler aldığı hırkayı alarak çıplak kollarıma geçirdim.
Son kez aynada kendime baktıktan sonra okul tuvaletinden çıkıp kampüsün çıkışına doğru yürüdüm. Kampüsüm diğerlerine göre daha ağaçlık bir yerdeydi, bu yüzden okula her geldiğim de kendimi ormanda gibi hissediyordum.
