İlk Hayal Kırıklığım

Zaman hızla akıp geçiyor

Artık sınıfta herkesle kaynaşmış ve sevilen birisi haline gelmiştim. Güzel bir duyguydu fakat hala benim aklım ondaydı ne yapıp edip 1 kere bile olsa onu gülümsetebilmek ve mutlu etmek istiyordum ve istediğimi alana kadarda vazgeçmiyecektim. Arkadaşlarımla konuşurken hep konulara dahil olup birşeyler söyleme gereksinimi duyuyordum hele ki oda o muhabbetin içindeyse hep kendimi gösterme çabasındaydım onun gözünde yücelmek farklı ve tek olmak sanki onun için dünyaya gelmiş olmak gibi birşey istiyordum. Tabi ki her zaman istediğimiz şeyler olmaz. Benimde olmamıştı zaten zamanla açıldım duygularımı belli ettim fakat karşılık alamadım. Onu mutlu etme hayallerim boşa gitmişti fakat yılmadım pes etmedim tekrar denedim tekrar ve tekrar oda her defasında aynı cevapla beni geri çevirmişti. Aslında onun yaşadığı gezegende hatta onun oturduğu semte hatta ve hatta onunla aynı sırada oturmak bana gerçekten çok fazla geliyordu imkansız olan herşey varken tek sorun onun kabul etmemesi bana arkadaş gözüyle bakmasıydı. Normal bir çocucuğun edebileceği en güzel çıkma teklifini ettim akrostiş yazarak hemde. Ona benim gibi çıkma teklifi eden birisi daha yoktur eminim. Zaman geçti ve sınıfla iyice kaynaştım baya samimi olduk. Tabi ki bütün okul öğrendi onu sevdiğimi ve ondan başkasını sevemiyeceğimi. Sanırım bende zamanla aynı şeyleri düşündüm ne biliyim sevmek güzeldi karşılıksızda olsa üzülsemde ağlasamda gülsemde herşeyim oydu o güldüğünde benim içimi garip durduramiyacağım içime doğru akan bir mutluluk seli akıyordu. Sanki birisi tuvaletin sifonunu çekip takılı bırakmış gibi...