There are victories like losses on this difficult road called life. Sometimes victories comes with effort and laboured like a reward, and sometimes when we least expect it life surprises us with a miracle. When we take compelsive roads, we compare ourselves to posibilities and different versions of ourselves. But most roads good to some extent and difficult to some extent. If we realize that there is no way to make us immune to pain, everything would be so much better. It is in the nature of victories that there are also losses. It is said that happiness and pain are both essential elements of life and that one cannot exist without the other. We cannot be in pure hapiness forever on any path we choose.Thinking that "pure happiness forever" as a choice it causes to magnify our unhappiness on the path we walk.
"I gave my hands, he kissed. Let me have you. Gone from those white lines. I gave my hands, gave my hands. He is going to kill me
He stared into my eyes. Felt him. He called me from my deepness of my soul. I gave my hands, gave my hands. It killed me."
I dont want to suffer anymore. Let me go throught from this love, from myself. From this mess that i thought was love. It is as shudder as, The coldness of the water that cannot hold my hair and runs down my back. Words were losing their meaning. We were as stupid as the bees entangled in the curtain We are all stupid when it comes to love.
It is easy for us to think that some roads will be easier. But maybe there is no easy "road" butonly "roads"
-end of episodes-
- i. m.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
VİŞNELİ DUDAKLAR
***
Hayat denen bu zorlu yolda kaybedişler gibi zaferlerde vardır.
Bazen çabayla, emek harcayarak gelir, bir ödül gibi.
Bazen ise bir mucize, hiç ummadığımız anda dayanır kapımıza.
Zorlayıcı yollara saptığımızda kendimizi olasılıklarla ve kendimizin farklı versiyonlarıyla kıyaslayıp duruyoruz.
Ama gerçekte çoğu yol bir yere kadar iyi ve bir yere kadar zordur.
Acıya karşı bağışıklık kazanmamızı sağlayacak bir yol seçeneğimiz olmadığını anlasak, her şey çok daha kolay olurdu.
Zaferlerin doğasında kaybedişlerin de olduğunu Mutluluğun doğasında acıların da olduğunu, biri olmadan öbürünün de olmayacağını .
Seçtiğimiz hiçbir yolda sonsuza kadar saf bir mutluluk içinde olamayız. Öyle bir seçeneğimiz olabileceğini düşünmek ancak yürüdüğümüz yoldaki mutsuzluğumuzu büyütmeye yarar.
"Ellerimi verdim, öptü.
Binlerce el içindeydi. Şu beyaz çizgilerden gitti. Ellerimi verdim, verdim ellerimi Beni öldürecek...
Gözlerimden girdi. Bana oradan seslendi. Ellerimi verdim, verdim ellerimi
Beni öldürdü....
Tütmesin daha içim. Geçeyim bu aşktan, geçeyim kendimden. Aşk sandığım bu talandan. Saçlarımda tutunamayıp Sırtımda süzülen suyun soğukluğu kadar ürpertici. Bırakıp gidiyordu anlamlarını sözlerimiz. Perdeye dolanmış arılar kadar aptaldık. Konu aşk olunca hepimiz aptalız.
Bazı yolların kolay olacağını düşünmek işimize geliyor. Ama belki de kolay yol yoktur. Yalnızca yollar vardır.
