Mektuplar

(3)

Aylin günlerini rutin hayatına devam ederek geçirdi.

Işe gitti, gelincikler ile birlikte takıldı  ve akşamları Melekle film izledi. Ama bu geçen günlerde beklediği gibi Arazdan üçüncü bir mektup gelmedi.

Merak etmek istemiyordu, çünkü Araza hala kızgındı. Ama neden bir şey yazmadığını merak etti. Hatta aklına Arazın başına bir şey gelmiş olma ihtimali bile geldi ve ister istemez endişelendi onun için. Onun bu düşünceli hali Meleğin gözünden kaçmadı.

"Noldu sana, neden düşüncelisin?"

Aylin ne diyeceğini bilmiyordu. Arkadaşları ondan bile fazla cephe almıştı Araza, o yüzden Meleğin bir kardeş gibi nasihat vereceğini biliyordu.

"Yoo düşünceli değilim. Sadece yorgunum biraz. Hepsi bu.."

"Aylin sürekli kapıya bakıyorsun bir şey bekler gibi. Geçen gün gelen zarf yüzünden mi? Bir şey mi bekliyorsun?"

Aylin başını olumsuz anlamda salladı. Ama Melek buna inanmadı ve ayaklandı. Salondaki bir çekmeceden bir şey çıkardı ve Ayline uzattı. Beyaz bir zarf.

Aylin ayaklandı.

"Melek bu.."

"Bu sabah geldi. Kimden olduğunu tahmin etmek zor değil."

Melek başka bir şey demeden odasına geçti. Aylin zarfı aldı ve koltuğa oturdu. Yine kendi adını gördü zarfın üstünde ve açtığında her zamanki gibi bir kağıt çıktı.

Prensese..

Bana yazman beni o kadar mutlu etti ki. Affetmiceksin, ya da affetmek için vakte ihtiyacın var, biliyorum. Ama enazından yazdıklarımı okudun, bu bile yeter bana.

Siz okula geldiğinizde benim en çok dikkatimi çeken Mert ve sen oldunuz. Mert, çünkü benim için bir rakipti ve sen, çünkü gizlediğin bir şeyler vardı. Belki de hissettim senin de benim gibi bir maskeyle dolaştığını. Belki de o zamanlar anladım senin de kendimden bildiğim acı ile mücadele ettiğini. Diğerlerinden farklı olduğunu anladım belki de. Bilmiyorum.

Hepinizi araştırdık. Sizin kim olduğunuzu ve neden ıslah evine girdiğinizi öğrenmek kolay olmuştu.

Senin okuldan çıkmaman ise tuhaftı.  Okulda bir toka ve şarj aleti bulduk. Ve bu oldukça merak uyandırıcıydı. Bu yüzden senin gece okulda olduğunu tahmin ettik ve aramaya başladık.

Bulsaydım ne yapardım hala bilmiyorum. Hedefim sadece aramak ve bulmaktı. Belki de hayatım boyunca seni aradım bilmeden.

Mektubunda yazan şey ile sana yaptığım haksızlık çarptı yüzüme. Keşke herkesin içinde hırsız olduğunu söylediğim gün bir cevap verseydin bana da susmasaydın. Ya da Vuralla olan kavgada bir şey deseydin. Keşke suçsuz olduğunu bilseydim de, seni rezil etmiş olmasaydım. Özür Dilerim Aylin. Her şey için özür dilerim..

O adamın seni vurmaya geldiği gün aklımdan çıkmıyor. O korku dolu bakışın. Seni öldürmek isteyen adamla yalnız konuşmaya hazır olacak kadar cesaretli olman ve bizi böyle kurtarmaya çalışman. Cesaretin sana hayran olmamın bir sebebi.

Senin önüne atlamak planlı gelişmedi. O an bunu yapmak gözüme en doğru şey gibi geldi. Senin hayatını kurtarmak istedim. Hayatımda ilk defa doğru bir hamlede bulundum belki de. Hayatımda ilk defa bir hikayenin kötüsü değil, kahramanı oldum. Senin için.

Gözlerimi açtığımda sana bir şey olmasından korktuğumu anladım, hatta ilk seni sordum Sadi Hocaya. Sebebini o gün bilmiyordum, ama bugün biliyorum.