თეჰისტყაოსანი/დასრულებული

<1>

~°~

საღამო ასეთი ხანგრძლივი არასოდეს ყოფილა,
ჩემთვის ყოველი დღე ერთმანეთს ჰგავდა,
გაღვიძება, მომზადება,
ბრძოლა, დაბრუნება, გამარჯვება და ისევ თავიდან.
ყოველთვის მაინტერესებდა , შორს სადღაც , სადაც ჯერ ვერ მივიწევთ რა ხდება,რამე განსხვავებული...
მართალია მეომარიც რომ ხარ ეს უკვე დიდი პატივისცემაა, თუმცა არის რაღაც, რაც ყველას გვინდა.
თავგადასავალი,სიხარული,სიყვარული,
მე კიდევ აქიდან მხოლოდ ორი გამაჩნია...
სიხარული და სიყვარული...
სიყვარული და ტრფობა ქალისა რომელიც ჩემი გახდა ,თუმცა ფარულად...
ვგრძნობ მის სითბოს, იმასაც რომ მე მართლაც მისი სატრფო ვარ...
ეს ჩემთვის ყოვლად მისაღებია,
მაგრამ ყოველ დღე ბრძოლა ჩემს თავს მოჰბეზრებია და უცხო ადგილების ნახვა ნოსწყურვებია...
დღეს სატრფოს უნდა ვეახლო, ჩემს ამბავზე აუცილებლად უნდა ვუამბო...

გზას მსახურები მიმასწავლიდნენ, ქალბატონი სასახლის მეორე მხარეს დაბინავებულიყო,ახლა მას უნდა ვეახლებოდი, მაგრამ წინ მეფე გამომეცხადა,გვერდს ვერ ავუვლიდი...
-მეომარო ჯეონ,გამომყევი, შენთან,საქმე მაქვს...

მეფეს წინააღმდეგობას ვერ გავუწევდი ამიტომ მის ნაბიჯებს ბანი მივეცი.

გზად ლამაზ მიდამოებსაც ვუცქერდი თვალებს,რაღაც ფიქრებში გართულს,
ამ სანახაობას ხომ ყოველდღე ვნახულობ...
ღრმად ამოვისუნთქე და მალევე მეფესთან ერთად ოთახის კართან გავჩერდით.

კარი მსახურებმა გააღეს,
მაღალ ჭერიან, ოთახში შეგვიყვანეს,
ეს ხომ მეფის ოთახი იყო, სასახლის ცენტრი,
საუცხოოდ მორთული,მოკაზმული, მოოქროვილ და მოვერცხლილი სუვენირებით, და უამრავი ხილიანი ვაზებით,
მარცხნივ ტახტით,მის უკან კი მაღალი და ყოვლად სავსე ბიბლიოთეკით ,რომელსაც თვით კიბეც ჰქონდა გადასაადგილებლად.
მარჯვნივ,მეფის მოსასხამი, ფარდით დაფარული საძინებელი, და შიგნით-
მოდი ეს არ წარმოვიდგინოთ..