თეჰისტყაოსანი/დასრულებული

<2>

~°~

გაკვალულ გზას მივუყვები,ურცხვად მივიწევი ბიჭის წინაშე,
-ჯეონ არ გინდა...
ჯიმინი იქიდან მიძახის დასაბრუნებლად,
თუმცა გზა გავაგრძელე,

მივუახლოვდი თუ არა მაშინვე მივხვდი ბიჭის განსაცდელს...
მას მნიშვნელოვანი ადამიანი დაჰღუპვია..
მხარზე ხელს ვადებ და თავს ძირს ვხრი სათანაგრძნოდ,
-დიდად განვიცდი შენს მწუხარებას ძმაო,ღმერთმა გაანათლოს მისი სული დიდებულ ღმერთთან...

გავიგონე როგორ ამოისუნთქა ღრმად, შემდეგ უოვე ვერაფრის გააზრება მოვახერხე,
თავი ქვას მიმედო და ხელები უკან წამეღო, მისი ხელები ჩემს ხელებს უჭერდა თოკს ,
ყურთან ახლოს მოიწია და ჩუმათ ჩამჩურჩულა,

-ხელით არ შემეხო ძმაო!
დაე შენ შენი გზა გაიკვალე, სხვის საქმეში ნუ ერევი...
მეორეჯერ აღარ მნახო , თორემ შენს თავს შენს ძმას ვჩუქნი.

მისმა ხმამ გამაოცა,ასეთი ბოხი ხმა ასეთი პატარა სხეულიდან? გასაკვირი , ამავდროულად დამაფიქრებელი...
ბაწარ შეკრული დამტოვა, და ცხენთან მივიდა, მასზე შემოჯდა მაგრამ ისევ მწყუროდა სათქმელის თქმა...

-ყმაწვილო, მე შენ არ მეშინია,
მეომარი ვარ როგორც წესი.
დაგიდგები, დამიდექი,შევეყაროთ როგორც ძმები,
მეტს ხომ აღარ გევედრები, გამიმხილე შენი ბედი.

-მე შენ ბედსა არ გაგიმხელ,
თუმცა ამა ერთსა გეტყვი,
ცხენსა დიდი მადლობელი გყავარ,
მე პატრონი მისდა ერთი.

-ყმაწვილო!
შენი სახელ მაინც მითხარი,
შენი სახელი ისევ მწყურია,
როგორ გავიგო ჩემი შემხვედრი,
თუ შენი სახელი არა მცოდნია.

-არას გეტყვი არაფერსა ,
გაიგ შენმა ტვინმა ესა!

(ძაან შევედი როლებში ხო?😂)

~°~

-მეფე და მეომარი მობრძანდება, გააღეთ კარიბჭე!

თავგზა ისევ აბნეული მქონდა, ეს თოკი ისევ ხელთ მეჭირა,
ვერ ვიჯერებდი , კაცს თუ ასეთი სილამაზე შემშვებოდა,
მტკიცე გული, უშიში ,
მრავალ მხრივად შეკაზმული.
კიდევ იმ დღეს ვიხსენებდი...არ ამომდის თავიდან,თმერთო დიდებულო, გთხოვ გადამარჩინე...