BİLİR O BENİ (BxB)

5- Komşu

Asrın
"Buyrun?" derken, esnediğim için, sesim boğuk ve dediğim 'boyron' diye çıkmıştı. Boyron mu? Rezilsin Asrın!

"Kusura bakmayın. Buyrun?" dedim bu kez. Karşımdaki kişi, iki gündür karşıma çıkan ve beni dün gece uyutmayan kişiydi. Gülümseyerek karşılık verdi dediklerime ve cevap verdi.

"Sorun değil. Şarj aletim bozulmuş da, eve az önce geldim ve yeni farkettim. Acaba diyorum, sizin şarj aletiniz benim telefona uyuyorsa ödünç alabilir miyim? Saat malum geç oldu. Bu saatte açık bir yer bulabilecek miyim bilmiyorum?" dedi elini ensesine atarak.

İyi de kimdi bu adam? Nerede, hangi dairede oturuyordu bilmiyordum ki? Ayrıca bula bula beni mi bulmuştu? Ah ne diyorum ben? İyi ki de bulmuştu!

"Şey, siz nerede oturuyorsunuz? Hangi dairede?" diye sordum. Eliyle, sağımdaki daireyi işaret etti.

"Burada. Çok uzak sayılmam." deyince, şaşkınlıktan dilimi yutacağım sandım. Şarkılarıma eşlik eden kişi Yankı'ymış. Sesinden de anlayamamıştım..!

"Şey..." dedim kapıda ayakta kaldığımızı farkedince. "Gelmek ister misiniz?" dedim, kapıyı daha da açarak.  İçeri saniyelik göz atıp, bana baktı.

"Rahatsız etmeyeyim ben." dediği sırada, asansörün kapısı açıldı ve kafasında kocaman kaskıyla kurye çıktı. İkimizde kuryeye bakarken, kurye geldi ve ikimize baktıktan sonra, poşetteki fişe bakıp, ismimi okudu.

"Asrın Şahin?" dediğinde, siparişi aldım ve kartımla ödeme yaptıktan sonra gitti. Poşeti hemen arkamda duran portmantonun üstüne koydum ve kapıda dikilen Yankı'ya döndüm.

"Gelin birlikte yiyelim isterseniz?" dedim tekrar. Gülümseyerek baktı yüzüme.

"Teşekkürler. Zaten yeterince rahatsızlık verdim." dedi. Ben de daha fazla üstelemedim.

"Peki o zaman." dedim ve birkaç saniye sonra aklıma gelen şeyle kendime geldim. "Şarj aletini getireyim. Umarım uyar." dedim ve hemen odamda bulunan şarj aletini, prizden çıkardım. Hızlı adımlarla kapıya gittim.

Yankı, şarj aletini aldı, denedi ve telefonuna uyunca gülümseyerek baktı tekrar. Çok güzel gülüyordu. Aklımdan geçen şeylerin saçmalığına küfür savurdum içimden.

"Teşekkürler. Yarın sabah getiririm. Gece gece tekrar rahatsız etmek istemem." dediğinde, başımla onayladım.

"Saat hiç önemli değil." dedim ben de gülümseyip. Ne diyeceğimi bilemediğim için dikilmiş duruyordum kapıda. O da öyleydi. Sessiz kaldık kısa bir süre.

"Neyse ben eve geçeyim o zaman. Tekrar teşekkürler." dedi. Ben de önemli değil diye mırıldandım ve ben kapıyı kapatırken, o da kendi evine girdi. Kapıyı kapatıp, yutkundum. İki gündür düet yaptığım adam, aklımı başımdan alıp götürme evresine kadar gelen Yankı'ymış.

Ortaya çıkması iyi oldu bence. Sizce?

Yorumlarınızı bekliyorum ✨