Not Enough (Completed)

18th Trial

>Hi guys! Music for today: Just a Kiss by Lady Antebellum

*Leigh's POV*

We were cuddling while peacefully watching A Walk to Remember. Ewan ko dito kay Marc, gusto ng romantic na genre, kaya yan. Dba mostly mga lalaki mas gusto ang action movies? Some call these 'crap' or 'cheesy'. Pero si Marc, hindi.

Natapos ang movie na medyo naiiyak ako. I can't help it! Kawawa lang talaga ung lalaki kasi namatay ung asawa niya because of cancer. At basta! You watch it. Maiiyak ka talaga. A Walk to Remember na si Mandy Moore ang lead actress. It's originall a novel of Nicholas Sparks, I think.

Oh well. Gonna get out of here! Masyado nang gloomy ang ambiance. Paglabas ko ay sinalubong ako ng malamig na malamig na hangin. Kahit may araw, maginaw. Sabi ng karamihan mainit na dito!? Why is it so freeeeezing!!!?

Wonder where we are? BAGUIO. Camp John Hay, Tree Top Adventure to be exact. At andito kami sa Bell House. Tanaw ko ang Manor kapag nasa entrance ako ng history trail.

I've never been here, sa Baguio. Ang layo kasi. It has something that evokes nostalgia. Ung feeling na gusto mo nang umuwi, ung nahohomesick ka na. That's it. Pero natural lang un kasi madami na akong namimiss, Miku, Mariel, Karl...

MMK? Maalaala Mo Kaya? Haha! Natawa ako sa acronym na nabuo ko sa tatlong namimiss ko. Seriously? Maalaala Mo Kaya? Hmmmm. Very Fitting.

Maalaala ko kaya, ang mga sakit na dulot ng nakaraan, ang pagsagip nila sa akin noong hindi ko na kaya, kung ang taong dahilan ng lahat ng yun, ay ang taong minahal ko, mahal ko, at kasama ko ngayon? Maalaala ko kaya, ang sakit sa puso ko, kung ngayon ay nilulunasan na niya ito?

Nagbuntung-hininga ako. Siguro, siguro....kung hindi ko lang alam na mahal pa rin ako ni Marc....maaalala ko ang sakit ng nakaraan at ang sakit ng puso ko. Pero hindi eh. Mahal ko siya, alam niya un. Mahal niya ako, at alam ko un.

So better let go of the past and start anew, right? If you keep the grudge, you'll never ever find love again.

I hugged myself as cold wind brushed my skin. Andito ako sa may veranda sa side. Staring at nothing actually. I let out a sigh nang yakapin ako ni Marc mula sa likod. I knew he would follow.

Come to think of it, hindi ko pa pala alam kung bakit un ang pinanood niya. Eh parang hindi rin lang naman siya nanood at ako ang pinapanood niya. Oooops. Get a grip of yourself Leigh. Don't be too narcissistic.

"Leigh..."

"Marc..."

Namanaks. Talagang sabay pa kami nagsalita. Pero siyempre...

"You talk first." He said. Sabi na eh. Pauunahin at pauunahin niya ako. "Bakit un ang pinanood natin?"Gusto ko pa sanang dagdagan ung tanong ko. Kaso tinamad na akong magsalita.

He lift his left hand and produced a novel of the movie we just watched. Where on Bell House did that come from? o_O I looked at him, confusion all over my face. He just grinned and kissed my cheeks.

"Gusto ko lang ikumpara ang aklat sa pelikula. Mas maganda pala kapag nakasulat ang isang katha. Kasi kapag ginawa nang pelikula, maraming naiiba. Kaya mas maganda kung basahin mo na lang ang libro kung saan nanggaling ang nagustuhan mong panoorin." He said, deretsong Filipino >_

But, he only watched it because he wants comparison?? Nagsalubong ang kilay ko. "Bakit kailangan mo pang ikumpara?"

He just shrugged. Kaya kinalimutan ko na rin lang. But it's bothering me, comparison? Bakit kailangan mo pang ikumpara ang isang bagay sa iba? For assurance? I don't get it.

So I stayed silent while he's slowly rocking us. Something came up in my mind. Comparison...maaari bang ikumpara kung gaano mo kamahal ang isang tao? Now I think I got it. Pwede ko bang ikumpara ang pagmamahal sa akin ni Marc, sa pagmamahal niya kay Rica? After all, I need assurance. Yeah right.