De volgende ochtend hoorde ik geklop. Ik keek op mijn klok. Shit! Te laat voor school. Ik hoorde een stem vragen: "ben je wakker? Het was niet de stem van mijn moeder. Ik antwoorde zachtjes ja. De vrouw kwam naar binnen. Ik zat overeind op bed met mijn haar vol klitten. Ik zag er niet uit den ik. De vrouw glimlachte. Ze zei: "kleed je maar om. Ik wacht beneden op je. Ik kleedde me om. Ik deed vlug mijn mascara op. Toen liep ik naar beneden. De vrouw vertelde dat ze van een bedrijf was dat hulp bied bij anorexia. Ik schrok. Ze wist het! De vrouw legde uit dat ze mij zou helpen. Ze legde ook uit hoe. Ik luisterde alleen maar. Toen hadden we een gesprek. Ze vroeg of ik iets ergs had meegemaakt. Ik vertelde over mijn vader. Ze legde uit over depressie en zo. Om 11 uur zei ze: "kom, even ontbijten. Ik at gewoon zonder tegenstribbelen. Het was heerlijk! Toen ging het gesprek verder. Ik zou een paar weken leren hoe ik gewoon moest eten en niet gaan kotsen. En zo begon het. Ik had geen school. Mijn vrienden wisten het ook. Het zou stoppen.
JE LEEST
het meisje met anorexia ~voltooid~
Jugendliteraturdit gaat over sarah. ze heeft anorexia. niemand weet het. alhoewel, haar moeder heeft zo een vermoeden. zal haar moeder haar op tijd redden? en haar vrienden van school?
