Shattered Heart's Rigor (DGS1)

Prologue

Disclaimer: This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, and incidents are either a product of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual person, living and dead, or actual event is purely coincidental.

☾◯☽

Prologue

God, it feels so good to be back. I inwardly said right after I stepped outside the plane. Hindi na akong nag abala pa'ng gamitin ang sarili kong eroplano. Sayang lang sa gasolina.

Now na nagbalik na ako sa Pilipinas, finally matatapos ko na din lahat ng napabayaan ko. But before all of that, where the hell is she?!

Inis akong napapapadyak na dito sa labas ng airport dahil late lang naman ang susundo sakin. People have been eyeing on me everytime they're passing by me. And it's fucking irritating the hell out of me.

Nagsalubong nalang ang kilay ko ngunit bakas na ang relief sa mukha ko nang may pumaradang Aston Martin sa harap ko.

"Hey, bitch. Long time no see." saad ng driver nito na kakalabas lang. Nang tuluyan na niya akong maharap ay nginisian ako nito.

"Woah, nice dress." nakangising saad na naman nito na inirapan ko lang.

This is why people have been looking at me. I look like a mess. And it's because of a fucking asshole I met inside the airport. An asshole I've meet after a long time.

"Shut the fuck up and help me, Shaundice." tinawanan lang ako nito ngunit tinulungan din naman na ipasok sa kotse ang mga gamit ko.

"So, care to tell kung  bakit ganyan ang design ng dress mo?" natatawang tanong nito habang nagd-drive.

"Shut up and just drive. May trabaho pa ako mamaya, I need to rest." nakapikit kong sagot, ignoring her question.

"Oh come on, I'm curious. Buhay pa naman siguro ang may gawa niyan, 'no?"

He's luckily alive. Good for him.

If it wasn't him, siguro nga ay wasak na ang mukha ng nakagawa sakin nito. But no, he's... different.

Suminghap ako matapos kong tumapak sa labas ng eroplano. Ang preskong hangin na sumalubong sakin ay nagpaalala ng mga naiwan ko dito sa Pilipinas.

Two days ago, inimbitahan ako ng kaibigan ko sa binyag ng anak niya. Second child actually. I always turn her down this past years. Hindi ako nakaattend sa kasal niya at mas lalong hindi ako nakaattend ng binyag ng unang anak nila kahit na ninang ako. Magiging ninang din ako ng pangalawang anak nila at this time hindi ako nagsabi kung tatanggi ba ako or hindi. I'll attend of course, pangbawi na din at parang reunion na rin namin since I was away for years.

Isinuot ko na ang sunglasses ko at bumaba na ako ng hagdan ng eroplano. I was wondering if nakaabang na ang sundo ko. I immediately search my bag for my phone while walking kaya hindi ko namalayan ang kasalubong ko at nagkabanggaan kami.

He's also on his phone talking to someone so he probably didn't notice me.

"The fuck!" gulat na usal nito nang matapon ang bitbit na mainit na kape sa aming dalawa.

"Fuck." bulong ko din habang iniinda ang init. Natapunan lang naman ako sa may bandang dibdib at tiyan so it really freaking hurts. Mukhang bagong bili palang ng kape niya.

Nagpunas muna ako sa sarili ko at nagulat nalang ako nang maglahad ng panyo sakin ang nakabangga ko.

"Are you okay, miss?" tanong nito sa baritonong boses habang nakalahad ang panyo sa akin. Kinuha ko ito ngunit hindi ako nagpasalamat or tiningala man lang siya.

"Can you look at where you're going next time?! You—" dadagdagan pa sana nito ang sasabihin nang sumabat na ako at pikong sinagot siya at kinuwelyuhan ito kahit na mas matangkad ito sakin.

"Edi sana tumitingin ka din sa dinadaanan mo para—" natigilan ako sa sinasabi ko nang makilala kung sino ang nakabungguan ko.

Yhacov...

"Candy?" mahinang bulong nito pero sapat lang para marinig ko.

Parang napapasong napalayo ako sa kanya dahil sa pagtawag niya sa palayaw ko na siya lang mismo ang tumatawag.

Nang dahil doon ay hindi na ako nakapagsalita at tinalikuran na lamang siya. Doon ko nalang din napansin na pinagtitinginan na kami ng mga tao sa airport. Umalis ako sa lugar na iyon nang hindi man lang siya nililingon at nag abang nalang sa kaibigan kong susundo sakin sa labas ng airport.

Napapikit nalang ako nang maalala ang tagpo na iyon sa airport kanina. Hindi ko nalang din pinansin ang mga tanong ni Shaun at nanatiling nakapikit. I wanted to rest my head but since that moment, he never stopped crossing my mind.

He... changed. A lot. He got taller, more masculine and manly, his voice seemed to be a lot deeper than before. Kamusta na kaya siya?

After so many years... ngayon ko nalang ulit siya nakita. It has been a mess between us. Hindi siguro maiimagine ng ibang tao na malapit kami sa isa't isa simula high school. Sobrang malapit. But everything changed after college. After our unclosed break-up, I, Arcandia Victoria Coronelli, will never let that bastard into my life again.

Author's Note:

Hi! I'll be revising this story. It involves changing the name of some of the characters but the plot will still be the same. May ibang scenes nga lang na mawawala but it'll be more concise than the last.