❀ ᴏ ᴋɪʀɪɴʟᴇ ᴛᴀɴışᴍᴀᴅᴀɴ ᴏ̈ɴᴄᴇ ʙᴇɴ ɴᴇʏᴅɪᴍ?☼

Senin içi her şeyimi verdim neden ölmene izin veriyim

Kronii Pov(başka pov'da geçilçek) :

Zamanda geri gittim, Faunanın ölmeden 1 gün öncesine

gözlerim yavaşça açıldı odamda uyandım mide bulandırıcı hissetiriyordu bu biraz, ayağa kalktım ve doğruldum hızlıca giyinmek için dolabıma yöneldim

Sonunda üst değiştirme işkencesinde kurtulunca uzun boş koridorda yürümeye başladım bu sefer konseye doğru değil ormana doğru sevdiğim kızı  görmeye

herzamanki gibiydi orman sadece normalden daha soluk ginede az olsa bile yaşam belirtisi vardı Fauna daha ölmemişti

ilerledikçe bazı sesler gelmeye başladı  Faunayı gördüm seslençektim fakat yanında mumei vardı durdum ağacın arkasına yaslandım gizlice onları gözetlemeye başladım.

Mumei kirine doğru eğildi, tam öpüşçeklerdi fakat Fauna parmağını mumeinin dudağına koydu ve engel oldu
içimdeki iğrenç his büyüdü kusmak için bir istedim.

bir süre sonra konuşmaya başladılar
"Mumei.. teşekkürler, Kronii'ye iyi bak tamammı? ben öldüğümde iyi olacağını pek düşünmüyorum"

Mumei'nin ifadesi rahatsız görünüyordu
"peki ben? seni unutmak istemiyorum Fauna.."

Sohbetleri devam etti ben ağaca yaslanmış onları dinliyordum,
açıkçası canım acımıştı ve anlamıştımki o gün kirinin ölmesinin sebebi aslında Faunanın istemesiydi

Mumei Hala faunaya yakındı ve şöyle dedi
"Fauna Kronii sana aşık bunu kaldıramaz senin için sürekli zamanda geri giderse ne oluçak?"
Fauna biraz bunun hakkında tereddüt eder bir şekilde duruyordu

ses çıkarmadan yavaşça ayrıldım..

Fauna Pov:

Ölüyordum farkındaydım ama yapaçak çarem yoktu Mumeiden beni öldürmesini istedim daha fazla sorgulamak istemiyorum ve bu olay yarın oluçaktı

bir ses duydum

evet
bu

Kroniydi bizi dinliyordu fakat ormandaki kuşlar onun ayrıldığını söylerek cıvıldıyorlardı

Mumei'ye tekrar döndüm yüzünde hüzün vardı evet mutsuzdu çünkü sevdiği kadını öldüreçekti oda buna katkanamazdı doğrusu

"Fauna Ölmeni istemiyorum ya seni unutursam?"
ona sıkıca sarıldım
oda karşılık verdi bir süre böyle kaldık..

Yarın çok hızlı geldi orman tamamen boştu

Tabi benle Mumei dışında bir birimize bakıyorduk

yaşlı ağacın önünde oda ölüme yüz tutmuştu
Mumei kıncına uzandı kılıcını çıkardı yavaşça bana yaklaştı

Mumeinin yüzünde bir ifade yoktu ama
içi beni unutmak istemediğini söylüyordu aynı bir kitap okunabiliyordu şuan

kılıç yavaşça karnıma yaklaştı... gözlerimi sertçe kapadım..
...
..
.

ardından kılıcın çimene düştü Gözlerimi fal taşı gibi açtım

Kronii evet o buradaydı buna engel olmak için burada

"Neden? normal bir şekilde ölmek varken neden acı bir yol yakın arkadaşımın bana ihanet ettiğini düşünmüştüm.."

gözlerim yanmaya başladı hızlıca yüzümü başka tarafa çevirdim

Mumei' nin yüzünü göremesem bile bu olaydan azda olsa mutlu gibiydi..

Kronii, hızlı adımlarla topuklusunu çimene sertçe bastırıp geliyordu belli sinirliydi önümde durdu eliyle çenemi tuttu kendi yüzüne çevirdi göz teması kuramadım korktum Kroninin yüzünde tebessüm vardı

"senin için herşeyimi verdim ölmene izin veremem,sana aşığım Fauna.."