I can't without her| StukTV fanfiction

"Het komt allemaal wel goed! You can do this!"

6 maanden later (nu)

Ik stap uit de auto. Mijn schoenen worden vies door de modder op de grond. Als ik het kantoor in loop blijf ik nog even staan in de deuropening.

"Ga ik het doen? Ja of nee?" gaat er door mijn hoofd. Ik heb er maar moeite mee dat Yara-May is vermist.

Heel zachtjes loop ik het kantoor in.
Iedereen begroet me, maar ik hou me stil. De sfeer in de groep is de laatste 6 maanden omgeslagen. Iedereen mist Yara-May, want je mist tenslotte wel iemand van de productie.

"Hey maatje, gaat het?" Hoor ik Jochem vragen. Ik schud nee. "Ik snap dat het moeilijk is om Yara-May te missen. Het komt allemaal wel goed! You can do this!"

"Maar wat als Yara-May nooit meer terug komt? Wat als ze mij niet meer leuk vindt? Wat als ze dood is?!" Ik heb zoveel vragen die door mijn hoofd gaan. En bij de laatste gedachte sla ik met de vuist op tafel. "Fuck jongens, fuck!" komt er in 1x vloeiend uit.

Iedereen kijkt me aan. Het is namelijk het eerste wat ik zei vandaag.
Stefan komt bij me zitten. "Het komt goed maatje!" Hoor ik Stefan zeggen. "Ik weet hoe je voelt. Vergeet niet dat Yara-May van je houdt!" en bij die zin gaf Stefan mij een knuffel.

"Ey jongens kom op! We moet beginnen met de voorbereidingen voor vriendendienst!" Roept Thomas.
Over een paar weken gaan we van start met een nieuw seizoen van de vriendendienst. Ik weet niet of het mij gaat lukken. Ik mis Yara-May nog zo erg, dat ik niet eens voor een camera wil gaan staan.

De buitenwereld wereld weet allang dat Yara-May vermist is. Sommigen denken zelfs dat ze gestopt is!
Maar dat is niet zo. Ze houdt nog zoveel van dit werk en team!
Maar de plicht roept.

Het echte werk gaat nu weer beginnen,mails versturen naar vriendengroepen, juiste camera's klaar leggen, opdrachten verzinnen, oproepje voor op insta maken en zendertjes bij elkaar zoeken.

Nadat we alle voorbereidingen hebben gedaan ga ik nog aan mijn bureautje zitten. Ik scroll door allerlei foto's van mij en Yara-May samen. Het plekje naast mij is leeg.

Daar zat normaal Yara-May, maar nu niet meer. Ik maak me zorgen om haar. Wat als ze is meegenomen door oude mannen?! Wat als ze dood is?! Wat als ze is verkracht door die oude mannen en daarna dood is gegaan?! Bij die gedachtes moet ik huilen.

Jochem komt naast me zitten. "Heyy maatje, wat is er?" vraagt Jochem aan me. "Ik mis Yara-May zo erg!" zeg ik huilend tegen Jochem.
"Snap ik! Weet je wat ik ga vandaag met jou mee naar huis, oke?" Ik knik.
We stappen de auto in en gaan naar huis.

Thuis aangekomen doe ik de deur open. Ik ga meteen naar mijn slaapkamer. Ik ben moe, het was voor mij een te lange dag geweest vandaag. "Ik ga slapen" zeg ik tegen Jochem. "Slaaplekker!" roept Jochem vanuit de woonkamer. Maar niet veel later valt Jochem ook in slaap op de bank.